اَلْقَدُوعُ [el-ḵadûʹ] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) مَقْدُوعٌ [maḵdûʹ] maʹnâsınadır ki seslenmekten ve çağırmaktan memnûʹ olan kimseye denir, havftan yâ âher ʹârızadan nâşî seslenemez olur; yukâlu: هُوَ قَدُوعٌ أَيْ مَقْدُوعٌ كَافٌّ عَنِ الصَّوْتِ Ve şol ata denir pek yüğrük ve eşkin olmakla aralık aralık dizginini silkip çekmekle teskîne muhtâc ola; yukâlu: فَرَسٌ قَدُوعٌ إِذَا كَانَ مُحْتَاجًا إِلَى الْقَدْعِ لِيَكُفَّ بَعْضَ جَرْيِهِ Ve bir nesne üzere dökülür olan şey΄e denir; yukâlu: هُوَ قَدُوعٌ عَلَيْهِ أَيْ مُنْصَبٌّ Ve dâ΄imâ zecr ve âzâr olunur olan zelîl ve hâksâra denir; yukâlu: رَجُلٌ قَدُوعٌ أَيْ ذَلِيلٌ يُقْدَعُ
اَلْقَدُوعُ [el-ḵadûʹ] (ḵâf’ın fethi ve dâl’ın zammı ile) Şol attır ki menʹe muhtâc ola, baʹzı seyrinden alıkomak için.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı