اَلْهُمَّالُ [el-hummâl] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) Süst ve gevşek ve sölpük nesneye denir; yukâlu: شَيْءٌ هُمَّالٌ أَيْ رِخْوٌ Ve şol arza denir ki hurûb ve kıtâle mahsûs olmakla harâb olup bir kimse ʹimâretine kasd ve ragbet eylemeye; yukâlu: أَرْضٌ هُمَّالٌ إِذَا كَانَتْ قَدْ تَحَامَتْهَا الْحُرُوبُ فَلَا يَعْمُرُهَا أَحَدٌ Burada nüshalar تَحَامَتْهَا ʹunvânında mersûmdur ki تَحَامِي mâddesinden mâzî-i mü΄ennestir, bir yeri kuruluk mahmî eylemek maʹnâsınadır, gûyâ ki hurûb orayı kendi nefsine tahsîsle kuruluk eylemiş olur ki hulâsası kabâ΄ilin cengâh-ı mahsûsu olur, lâkin Lisânu’l-ʹArab’da hâ’yla تَهَامَتْهَا ʹunvânında mersûm olup إِنْصِبَابٌ maʹnâsına olmakla onda pek çok cenk ve cidâl olmakla harâb olmuş demek olur. Ve mâddeye bu mülâyimdir.
اَلْهُمَّالُ [el-hummâl] (hâ’nın zammı ve mîm’in teşdîdiyle) Cemʹdir, zikr olunan develer maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı