اَلْإِلَاهَةُ [el-ilâhet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) ve
اَلْأُلُوهَةُ [el-ulûhet] (عُمُومَةٌ [ʹumûmet] vezninde) ve
اَلْأُلُوهِيَّةُ [el-ulûhiyyet] (عُبُودِيَّةٌ [ʹubûdiyyet] vezninde) Kulluk eylemek, ʹibâdet maʹnâsınadır; yukâlu: أَلِهَ الرَّجُلُ إِلَاهَةً وَأُلُوهَةً وَأُلُوهِيَّةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَبَدَ عِبَادَةً وَمِنْهُ لَفْظُ الْجَلَالَةِ Yaʹnî müstecmiʹ-i cemîʹ-i sıfât olan ism-i celâle bu mâddeden me΄hûzdur ki aslı إِلَهٌ [ilâh] idi münekkeren fiʹâl vezninde مَأْلُوهٌ [me΄lûh] maʹnâsınadır ki maʹbûd demektir, كِتَابٌ [kitâb] مَكْتُوبٌ [mektûb] ve بِسَاطٌ [bisâṯ] مَبْسُوطٌ [mebsût] maʹnâsına olduğu gibi.
اَلْإِلَاهَةُ [el-ilâhet] (hemzenin kesriyle) عِبَادَةٌ [ʹibâdet] gibidir veznen ve maʹnen; yukâlu: أَلِهَ إِلَاهَةً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا عَبَدَ Ve minhu kara΄e İbn ʹAbbâs: “وَيَذَرَكَ وَإِلَاهَتَكَ” (الأعراف 127) بِكَسْرِ الْهَمْزَةِ بِمَعْنَى “وَعِبَادَتِكَ” وَكَانَ يَقُولُ إِنَّ فِرْعَوْنَ كَانَ يُعْبَدُ Yaʹnî firʹavne ʹibâdet olunurdu.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı