Kamus-ı Muhit - التأخاذ maddesi

اَلأَخْذُ [el-aḣž] (hemzenin fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) ve

اَلتَّأْخَاذُ [et-te΄ḣâž] (تَذْكَارٌ [težkâr] vezninde) Bir nesneyi almak maʹnâsınadır; yukâlu: أَخَذَهُ أَخْذًا وَتَأْخَاذًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا تَنَاوَلَهُ Mü΄ellifin Baṡâ΄ir’de beyânına göre أَخْذٌ [aḣž] حَوْزُ الشَّيْءِ وَتَحْصِيلُهُ maʹnâsına mevzûʹdur. Ve o gâh olur ki tenâvül cihetiyle olur ve ondan Fârisîde sitâden ve Türkîde almak ile taʹbîr olunur; yukâlu: أَخَذَهُ أَيْ تَنَاوَلَهُ Ve gâh olur ki kahr ve galebe cihetiyle olur ve ondan Fârisîde giriften ve Türkîde tutmak ile taʹbîr olunur; yukâlu: أَخَذَتْهُ الْحُمَّى Ve maʹânî-i sâ΄ire ki bunlardan münşaʹibedir, her biri bu iki aslı birer münâsebetle mutazammındır. İntehâ. Ve

أَخْذٌ [aḣž] Sîret ve tarîkat maʹnâsına müstaʹmeldir. Bunda مَأْخُوذٌ [me΄ḣûž] maʹnâsınadır ki adamın tuttuğu seciyye ve tarîkat demektir; yukâlu: ذَهَبُوا وَمَنْ أَخَذَ أَخْذَهُمْ بِفَتْحِ الْهَمْزَةِ وَكَسْرِهَا وَرَفْعِ الذَّالِ وَنَصْبِهَا ve yukâlu: مَنْ أَخَذَهُ أَخْذَهُمْ وَيُكْسَرُ أَيْ مَنْ سَارَ بِسِيرَتِهِمْ وَتَخَلَّقُوا بِخَلاَئِقِهِمْ Ve

أَخْذٌ [aḣž] Bir adamı bagteten tutmak maʹnâsına istiʹmâl olunur, mücrimi tutmak gibi; yukâlu: أَخَذَهُ إِذَا أَوْقَعَ بِهِ Ve işkence eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir ki maʹnâ-yı mezbûrun lâzımıdır; yukâlu: أَخَذَهُ بِذَنْبِهِ أَيْ عَاقَبَهُ عَلَيْهِ

Vankulu Lugatı - التأخاذ maddesi

اَلتَّأْخَاذُ [et-te΄ḣâž] (tâ’nın fethi ve hemzenin sükûnuyla تَفْعَالٌ [tefʹâl] vezni üzere) Almak maʹnâsınadır, أَخْذٌ [aḣž]den müştaktır.