اَلْأَمَرُ [el-emer] (fethateynle ki zikr olundu) ve
اَلتَّأْمُورُ [et-te΄mûr] (تَفْعُولٌ [tefʹûl] vezninde) ve
اَلتُّؤْمُورُ [et-tu΄mûr] (عُصْفُورٌ [ʹuṡfûr] vezninde; ikisinde dahi hemze ile ve hemzesiz sâbittir) Ehad ve ferd maʹnâsınadır ki Fârisîde kes ve Türkîde kimse denir; yukâlu: مَا بِالدَّارِ أَمَرٌ وَتَأْمُورٌ وَتُؤْمُورٌ أَيْ أَحَدٌ Şârihin beyânına göre fi’l-asl emâre olmak hasebiyle nefs ve kalbe ıtlâk olunup baʹdehu ehad ve ferd maʹnâsında istiʹmâl olundu. Ve
تَأْمُورٌ [te΄mûr] Kaba ıtlâk olunur, وِعَاءٌ [viʹâ΄] maʹnâsına; yukâlu: وَضَعَهُ فِي التَّأْمُورِ أَيْ فِي الْوِعَاءِ Ve nefs-i nâtıkaya ve hayâtına ıtlâk olunur, emmâre bâʹis-i emr olduğu için. Ve yüreğe ıtlâk olunur, kalb maʹnâsına. Ve yürek habbesine ve süveydâya ıtlâk olunur ki dâne-i dil taʹbîr olunur; tekûlu: أَجْعَلُهُ فِي تَأْمُورِكَ أَيْ فِي قَلْبِكَ Ve yüreğin hayâtına ve kanına ıtlâk olunur, دَمُ الْقَلْبِ [demu’l-ḵalb] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı