اَلتَّأْسِيسُ [et-te΄sîs] (تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde) Binâ olunacak hânenin hudûdunu beyân ile temel yapıp kaldırmak maʹnâsınadır ki temel bırakmak taʹbîr olunur; yukâlu: أَسَّسَ دَارَهُ إِذَا بَيَّنَ حُدُودَهَا وَرَفَعَ قَوَاعِدَهَا وَبَنَى أَصْلَهَا Ve
تَأْسِيسٌ [te΄sîs] Ehl-i ʹarûz ıstılâhında kâfiye vâkiʹ olan kelimede kâ΄in şol elif harfine denir ki onunla revî olan harfin beyninde hemân bir harf vâkiʹ ola; niteki Nâbiġa ež-Žubyânî nâm şâʹirin işbu: ḣكِلِينِي لِهَمٍّ يَا أُمَيْمَةُ نَاصِبِ || وَلَيْلٍ أُقَاسِيهِ بَطِيءِ الْكَوَاكِبِḢ beytinde vâkiʹ نَاصِب ve كَوَاكِب kelimelerinde olan elif gibi. Ve ʹinde’l-baʹz تَأْسِيسٌ [te΄sîs] kâfiye harfine ıtlâk olunur ki dahîlden mukaddem zikr olunur, zikr olunan elif gibi.
اَلتَّأْسِيسُ [et-te΄sîs] (ʹalâ-vezniاَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Muhkem kılmak; yukâlu: أَسَّسْتُ الْبِنَاءَ تَأْسِيسًا Ve
تَأْسِيسٌ [te΄sîs] ʹİlm-i kâfiyede şol elife derler ki onunla harf-i revî beyninde bir harf ola, “nâṡıb” gibi meselâ âhir-i şiʹrde olduğu takdîrce.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı