Kamus-ı Muhit - الحباب maddesi

اَلْحَبَابُ [el-ḩabâb] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) Nihâyet-i muhabbet maʹnâsınadır; ʹalâ-kavlin meblag-ı cühd ü tâkat maʹnâsınadır; yukâlu: حَبَابُكَ أَنْ تَفْعَلَ كَذَا أَيْ غَايَةُ مَحَبَّتِكَ أَوْ مَبْلَغُ جُهْدِكَ Yaʹnî “Senin nihâyet-i tâkat-ı mahbûben şöylece eylemektir” demek olur, niteki حُمَادَاكَ أَنْ تَفْعَلَ كَذَا derler, غَايَتُكَ الْمَحْمُودَةُ maʹnâsınadır. Bunlar terâkîb-i mahsûsadır. Ve

حَبَابُ الْمَاءِ [ḩabâbu’l-mâ΄] Suyun ʹazîm ve kesîr olan yerine denir. Yâhûd mâ-ı cârî yüzünde yol yol silsile tarzında hâdis olan tarîkalara denir ki yavaşça rüzgâr dokunmasının eseri olur yâhûd suyun yüzünde hâdis olan kabarcıklara denir ki yağmur yağdıkta hâdis olur. Kezâlik:

اَلْحِبَابُ [el-ḩibâb] ve

اَلْحِبُّ [el-ḩibb] (ḩâ’ların kesriyle) ve

اَلْمَحَبَّةُ [el-maḩabbet] (mîm’in ve ḩâ’nın fethiyle) ve

اَلْحُبَابُ [el-ḩubâb] (ḩâ’nın zammıyla) حُبٌّ [ḩubb] maʹnâsınadır; yukâlu: بَيْنَهُمَا حُبٌّ وَحِبَابٌ وَحِبٌّ وَمَحَبَّةٌ وَحُبَابٌ أَيْ وِدَادٌ Ve

حُبٌّ [ḩubb] (ḩâ’nın zammı ve kesriyle) Masdar olur, sevmek maʹnâsına; tekûlu: حَبَبْتُهُ أَحِبُّهُ حُبًّا وَحِبًّا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve bu şâzdır, zîrâ muzâʹaf müteʹaddî bâb-ı sânîden vârid olmaz.

Vankulu Lugatı - الحباب maddesi

اَلْحَبَابُ [el-ḩabâb] (ḩâ’nın fethiyle) Ulu suya derler. Ve baʹzılar eyitti: حَبَابٌ [ḩabâb] şol kabarcıklardır ki suyun üzerinde zâhir olur; يَعَالِيلُ [yeʹâlîl] maʹnâsına ki يَعْلُولٌ [yaʹlûl]un cemʹidir, su kabarcığı demek olur. Ve gâyet maʹnâsına da gelir; yukâlu: حَبَابَكَ أَنْ تَفْعَلَ كَذَا أَيْ غَايَتَكَ

اَلْحُبَابُ [el-ḩubâb] (zamm-ı hâ΄ ile) Mahabbet maʹnâsına. Ve yılan maʹnâsına dahi gelir, حَيَّةٌ [ḩayyet] gibi. Ve

حُبَابٌ [ḩubâb] İsm-i şeytândır dediklerinin vechi budur, zîrâ حَيَّةٌ [ḩayyet] şeytândandır derler. Ve ricâlden baʹzına ism kıldıklarının dahi vechi budur.

اَلْحِبَابُ [el-ḩibâb] (kesr-i ḩâ΄ ile) ve

اَلْمُحَابَّةُ [el-muḩâbbet] (zamm-ı mîm’le) İkisi bir maʹnâyadır, meveddet maʹnâsına.