Kamus-ı Muhit - الحبنطى maddesi

اَلْحَبَنْطَأُ [el-ḩabenṯa΄] (ḩâ’nın ve bâ’nın fethiyle سَفَرْجَلٌ [sefercel] vezninde) ve

اَلْحَبَنْطَأَةُ [el-ḩabenṯa΄et] (ḩâ’yla) ve

اَلْحَبَنْطَى [el-ḩabenṯâ] (elif’in kasrıyla) ve

اَلْمُحْبَنْطِئُ [el-muḩbenṯi΄] (ism-i fâʹil bünyesiyle ve bi-hemzin ve bilâ-hemzin) Kısa boylu, karnı büyük şişman kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ حَبَنْطَأٌ وَحَبَنْطَأَةٌ وَحَبَنْطَى وَمُحْبَنْطِئٌ أَيْ قَصِيرٌ سَمِينٌ بَطِينٌ

Vankulu Lugatı - الحبنطى maddesi

اَلْحَبَنْطَى [el-ḩabenṯâ] (fethateynle ve nûn’un sükûnu ve elifin kasrıyla) Kasîrü’l-kâme olup ʹazîmü’l-batn olan kimse. Gâh olur mehmûz kılarlar ve gâh olur kılmazlar ve nûn ile elif kelime-i mezbûrede سَفَرْجَلٌ [sefercel]e ilhâk içindir; yukâlu: رَجُلٌ حَبَنْطًى بِالتَّنْوِينِ وَحَبَنْطَاةٌ وَمُحْبَنْطٍ وَيُقَالُ اِحْبَنْطَيْتُ Ve eger tasgîr etmek dilersen muhayyer olursun, istersen nûn’u hazf edip eliften bedel yâ getirirsin حُبَيْطٍ [ḩubeyṯ] dersin ṯâ’nın kesri ve tenvîniyle, zîrâ mezbûrun elifi te΄nîs için değildir, حُبْلَى [ḩublâ] ve بُشْرَى [buşrâ] elifi gibi tâ ki elifin mâ-kabli meftûh ola. Ve eger istersen nûn’u ibkâ edip ve elifi hazf edüben حُبَيْنِطٌ [ḩubeyniṯ] dersin, kezâlik her ism ki onda ilhâk için iki ziyâde ola her hangisin dilersen hazf edersin ve hazf ettiğin takdîrce dilersen ʹıvaz verirsin, dilersen vermezsin. Ve eger harf-i evvelden ʹıvaz versen حُبَيِّطٌ [ḩubeyyiṯ] dersin yâ’nın teşdîdi ve ṯâ’nın kesriyle ve eger harf-i sânîden ʹıvaz versen حُبَيْنِيطٌ [ḩubeynîṯ] dersin nûn’un kesri ve meddiyle. Ve عَفَرْنَى [ʹafernâ] kelimesinde dahi hâl zikr olunan minvâl üzeredir. Ve عَفَرْنَى [ʹafernâ] arslana derler, şiddeti olduğu için.