Kamus-ı Muhit - الحسبان maddesi

اَلْحَسْبُ [el-ḩasb] (ḩâ’nın fethi ve sîn’in sükûnuyla) ve

اَلْحُسْبَانُ [el-ḩusbân] (ḩâ’nın zammıyla) ve

اَلْحِسْبَانُ [el-ḩisbân] ve

اَلْحِسَابُ [el-ḩisâb] (ḩâ’ların kesriyle) ve

اَلْحِسْبَةُ [el-ḩisbet] (ḩâ’nın kesri ve sîn’in sükûnuyla) ve

اَلْحِسَابَةُ [el-ḩisâbet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Saymak, taʹdâd maʹnâsınadır; yukâlu: حَسَبَهُ حَسْبًا وَحُسْبَانًا وَحِسْبَاناً وَحِسَابًا وَحِسْبَةً وَحِسَابَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ اِذَا عَدَّهُ Ve حَسْبٌ [ḩasb] ve حِسَابٌ [ḩusâb] kâfî maʹnâsına olur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve حُسْبَانٌ [ḩusbân] (zammıla) sîga-i cemʹ olur, ke-mâ se-yubeyyenu.

Vankulu Lugatı - الحسبان maddesi

اَلْحَسْبُ [el-ḩasb] (ḩâ’nın fethiyle ve sîn’in sükûnuyla) ve

اَلْحِسَابُ [el-ḩisâb] (ḩâ’nın kesriyle) ve

اَلْحُسْبَانُ [el-ḩusbân] (ḩâ’nın zammı ve kesriyle) ve

اَلْحِسَابَةُ [el-ḩisâbet] (ḩâ’nın kesriyle) Saymak; yukâlu: حَسَبْتُهُ أَحْسُبُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ حَسْبًا إِذَا عَدَدْتَهُ Ve

حَسْبُ [ḩasb] Kifâyet edici. Ve حِسَابٌ [ḩisâb] dahi kifâyet edici maʹnâsına da gelir, ʹalâ-mâ se-yecî΄u.

اَلْحِسْبَانُ [el-ḩisbân] (ḩâ’nın kesriyle) Bi-maʹnâhu; ve yukâlu: حَسِبْتُهُ صَالِحًا أَحْسَبُهُ بِالْفَتْحِ مَحْسَبَةً Mîm’in ve sîn’in fethiyle ve مَحْسِبَةً mîm’in fethi ve sîn’in kesriyle ve حِسْبَانًا ḩâ’nın kesri ve sîn’in sükûnuyla أَيْ ظَنَنْتُهُ Ve أَحْسِبُهُ dahi derler kesr-i sîn’le şâzz olmak üzere, zîrâ her fiʹl-i mâzî ki meksûrü’l-ʹayn ola onun müstakbeli meftûhü’l-ʹayn olur, عَلِمَ يَعْلَمُ gibi, illâ dört kelime ki onlar nevâdirdendir, حَسِبَ-يَحْسِبُ” ve “يَئِسَ-يَيْئِسُ” ve “نَعِمَ-يَنْعِمُ” ve “يَبِسَ-يَيْبِسُ” Ve muʹtellden mâzîsi ve müstakbeli kesr ile gelen “وَمِقَ- يَمِقُ” dur, âşık olmak maʹnâsına. Ve “وَفِقَ-يَفِقُ” dur, münâsebet maʹnâsına. Ve “وَثِقَ-يَثِقُ” dur, iʹtimâd maʹnâsına. Ve “وَرِعَ-يَرِعُ” dur, zâhid olmak maʹnâsına. Ve “وَرِمَ-يَرِمُ” dur, şişmek maʹnâsına. Ve “وَرِثَ-يَرِثُ” dur, vâris olmak maʹnâsına. Ve “وَرِيَ الزَّنْدَ يَرِي” dir, çakmak çalmak maʹnâsına. Ve “وَلِيَ-يَلِي” ʹakablamak maʹnâsına.