Kamus-ı Muhit - الزحارة maddesi

اَلزَّحِيرُ [ez-zaḩîr] (zâ’nın fethi ve ḩâ-yı mühmelenin kesriyle) ve

اَلزُّحَارُ [ez-zuḩâr] (zâ’nın zammıyla) ve

اَلزُّحَارَةُ [ez-zuḩâret] (hâ’yla) Seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: زَحَرَ الشَّيْءُ زَحِيرًا وَزُحَارًا وَزُحَارَةً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ والثاني إِذَا صَاتَ Şârihin beyânına göre bunlar bu maʹnâdâ ve maʹânî-i âtiyede ism olurlar. İntehâ. Ve

زَحِيرٌ [zaḩîr] ve

زُحَارٌ [zuḩâr] ve

زُحَارَةٌ [zuḩâret] İnilti ve sıkıntı ile soluk almak maʹnâsınadır ki ıkıntı taʹbîr olunur, doğururken ve tiryâkî çelebi def-i tabiʹî ederken sıkıntı ile soluk aldıkları gibi; yukâlu: زَحَرَتِ الْمَرْأَةُ عِنْدَ الْوِلاَدَةِ إِذَا تَنَفَّسَتْ بِأَنِينٍ وَاضْطِرَابٍ Ve

زَحِيرٌ [zaḩîr] İshâl nevʹinden bir ʹillet ismidir ki şiddet üzere bağırsak sırıntısı ve göbek buruntusu ile ʹârız olup içi geçip ve karnı bükülüp müsterâha varınca kan gelir olur, Türkîde iç ağrısı taʹbîr olunur, burûdet-i ahlâtın semmiyyeti bâʹis olur; yukâlu: رَجُلٌ مَزْحُورٌ بِهِ زَحِيرٌ وَهُوَ اسْتِطْلاَقُ الْبَطْنِ بِشِدَّةٍ وَتَقْطِيعٌ فِي الْبَطْنِ يُمَشِّي دَمًا Ve

زُحَارٌ [zuḩâr] Bu maʹnâda masdar olur; yukâlu: زُحِرَ الرَّجُلُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا اشْتَكَى مِنَ الزَّحِيرِ Ve doğurmak maʹnâsına müstaʹmeldir, lüzûmiyyet ʹalâkasıyla; yukâlu: زَحَرَتْ بِهِ أُمُّهُ إِذَا وَلَدَتْهُ Ve

زُحَارٌ [zuḩâr] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) Deve kısmına mahsûs bir ʹillet adıdır.