اَلرَّيْنُ [er-reyn] (زَيْنٌ [zeyn] vezninde) Bir nesne üzere çöküp gereği gibi basıp kaplayan kîr ve pâsa denir; yukâlu: غَلَبَ عَلَيْهِ الرَّيْنُ أَيِ الطَّبَعُ وَالدَّنَسُ Ve
رَيْنٌ [reyn] ve
رُيُونٌ [ruyûn] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Kalbi günâh ve kasvet basmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: رَانَ ذَنْبُهُ عَلَى قَلْبِهِ يَرِينُ رَيْنًا وَرُيُونًا إِذَا غَلَبَ عَلَيْهِ Bu münâsebetle mutlakan gâlib olmak maʹnâsına da müstaʹmeldir; yukâlu: رَانَكَ الشَّيْءُ وَرَانَ عَلَيْكَ أَيْ غَلَبَكَ Ve gönül bulanıp gaseyân gelmek maʹnâsınadır; yukâlu: رَانَتِ النَّفْسُ إِذَا خَبُثَتْ وَغَثَتْ Ve hurûc ve halâsı kudretten hâric bir varta ve sıklete düşmek maʹnâsınadır; yukâlu: رِينَ بِهِ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا وَقَعَ فِيمَا لَا يَسْتَطِيعُ الْخُرُوجَ مِنْهُ
اَلرَّيْنُ [er-reyn] (râ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kîr ve pâs olmak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı