اَلزِّرَّةُ [ez-zirret] (zâ’nın kesriyle) Isırık yerine denir, أَثَرُ الْعَضَّةِ [ešamp;eru’l-ʹaḋḋat] maʹnâsına. Ve
زِرَّةُ [Zirret] Ashâbdan ʹAbbâs b. Mirdâs’ın feresi ismidir; zâ’nın fethiyle de câ΄izdir. Bu cihetle ʹAbbâs’a Câhiliyyet’te فَارِسُ الزِّرَّةِ [Fârisu’z-Zirret] ıtlâk ederler idi. Ve
زِرَّةُ [Zirret] Cumayḩ b. Munḵiž’in feresi ismidir.
اَلزِّرَّةُ [ez-zirret] (zâ’nın kesri ve râ’nın teşdîdiyle) Deve semirip güzellenmek; yukâlu: بهَا زِرَّة إِذَا كَانَتِ الْإِبِلُ سِمَانًا Bu makâmda sâhib-i Ḵâmûs, Cevherî’yi tahti΄e edip bu tashîf-i şenîʹdir, zîrâ ki aslı بهَا زِرَّة dir bâ-i muvahhade ile بُهْزُرَةٌ [buhzuret]in cemʹidir demiştir, nitekim fasl-ı bâ’da mürûr etmiştir. Ve lâkin iki nesne Cevherî’nin kelâmın mü΄eyyiddir: Biri deveyi görüp gözetene إِنَّهُ لَزِرٌّ dedikleri ve biri dahi بِهَا زِرَّةٌ tâ-i te΄nîsle gelmesi ki bu gâliben nisbette ve ʹucmede olur; أَشَاعِرَةٌ [eşâʹiret] ve فَلَاسِفَةٌ [felâsifet] gibi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı