Kamus-ı Muhit - الفتك maddesi

اَلْفَتْكُ [el-fetk] (fâ’nın harekât-ı selâsıyla) ve

اَلْفُتُوكُ [el-futûk] (سُلُوكٌ [sulûk] vezninde) Nefs hâhiş ve ârzû ettiği nesnelere ve hâtıra hutûr eden işlere irkilmeyip hemân taʹarruz ve hücûm eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَتَكَ الرَّجُلُ فَتْكًا مُثَلَّثَةً وَفُتُوكًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا رَكِبَ مَا هَمَّ مِنَ الْأُمُورِ وَدَعَتْ إِلَيْهِ نَفْسُهُVe

فَتْكٌ [fetk] Bir kimsenin fırsatını gözeterek düşürüp nâgehânî hemân açıktan katl eylemek yâhûd yaralamak maʹnâsınadır; ʹalâ-kavlin eʹammdır, gerek hufyeten ve gerek mücâhereten olsun; yukâlu: فَتَكَ بِفُلَانٍ إِذَا انْتَهَزَ مِنْهُ فُرْصَةً فَقَتَلَهُ أَوْ جَرَحَهُ مُجَاهَرَةً أَوْ أَعَمُّ Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîs: “اَلْإِيمَانُ قَيَّدَ الْفَتْكَ”Yaʹnî “Ehl-i îmân fetk fiʹlini irtikâb eylemez.” Ve lecc ve ʹinâd eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَتَكَ فِي الْأَمْرِ إِذَا لَجَّ Ve ʹavret lâübâliyâne olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: فَتَكَتِ الْجَارِيَةُ إِذَا مَجَنَتْ Ve

فُتُوكٌ [futûk] Habâsette mübâlaga eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فَتَكَ فِي الْخُبْثِ فُتُوكًا إِذَا بَالَغَ

Vankulu Lugatı - الفتك maddesi

اَلْفَتْكُ [el-fetk] (fâ’nın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) Bir kimse ʹale’l-gafle hasmı üzere gelmek, onu bend edip katl etmek için. Ve bunda üç lügat vardır: Biri فَتْكٌ [fetk]tir, nitekim mürûr etti. Ve biri dahi اَلْفُتْكٌ [el-futk]tur zamm-ı fâ ve sükûn-ı tâ ile. Ve biri dahi اَلْفِتْكُ [el-fitk]tir kesr-i fâ ve sükûn-ı tâ’yla, وَدٌّ [vedd] ve وُدٌّ [vudd] ve وِدٌّ [vidd] gibi ve زَعْمٌ [zaʹm] ve زُعْمٌ [zuʹm] ve زِعْمٌ [ziʹm] gibi; yukâlu: فَتَكَ بِهِ يَفْتُكُ وَيَفْتِكُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي Ve fi’l-hadîsi: “قَيَّدَ الْإِيمَانُ الْفَتْكَ لَا يَفْتِكُ مُؤْمِنٌ” Yaʹnî îmân fesâd-ı فَتْكٌ [fetk]i mâniʹdir.