اَلْعَوْذُ [el-ʹavž] (ʹayn’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve
اَلْعِيَاذُ [el-ʹiyâž] (ʹayn’ın kesriyle) ve
اَلْمَعَاذُ [el-meʹâž] ve
اَلْمَعَاذَةُ [el-meʹâžet] (mîm’lerin fethiyle) Sığınmak, ilticâ maʹnâsınadır; yukâlu: عَاذَ بِهِ يَعُوذُ عَوْذًا وَعِيَاذًا وَمَعَاذًا وَمَعَاذَةً إِذَا الْتَجَأَ ve yukâlu: عَوْذٌ بِاللهِ مِنْكَ أَيْ أَعُوذُ بِاللهِ مِنْكَ Ve bir adama bir adamı darbla tahvîf edip lâkin henüz darb eylemeksizin bir takrîb yedinden sıyrılıp halâs olsa, أَفْلَتَ مِنْهُ عَوْذًا derler. Baʹzı nüshada bu fethateynle mazbût olmakla ona göre kerâhet maʹnâsından münşaʹib olur. Ve
عَوْذٌ [ʹAvž] Esmâ-i ricâldendir.
اَلْمَعَاذُ [el-meʹâž] (mîm’in fethiyle) Sığınmak. Ve ʹArabların مَعَاذَ اللِه dedikleri أَعُوذُ بِاللهِ مَعَاذًا maʹnâsınadır, masdarı fiʹlden bedel kılarsın egerçi fiʹlle istiʹmâl olunmadıysa, سُبْحَانَ اللهِ gibi; ve yukâlu: مَعَاذَةَ اللهِ وَمَعَاذَ وَجْهِ اللهِ وَهُوَ مِثْلُ الْمَعْنَى وَالْمَعْنَاةِ وَالْمَأْتَى وَالْمَأْتَاةِ Ve مَعْنَى [maʹnâ] ve مَعْنَاةٌ [maʹnât] maʹnâ-yı kelâm maʹnâsına. Ve مَأْتَى [me΄tâ] ve مَأْتَاةٌ [me΄tât] vech maʹnâsınadır; tekûlu: أَتَيْتُ الْأَمْرَ مِنْ مَأْتَاتِهِ يَعْنِي مِنْ وَجْهِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı