اَللَّقَى [el-leḵâ] (فَتًى [fetâ] vezninde) ve
اَلْمُلْقَى [el-mulḵâ] (مُكْرَمٌ [mukrem] vezninde) ve
اَلْمُلَقَّى [el-mulaḵḵâ] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) ve
اَلْمَلْقِيُّ [el-melḵiyy] (مَرْمِيٌّ [mermiyy] vezninde) ve
اَللَّقَّاءُ [el-laḵḵâ΄] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bunların cümlesi hayrda ve şerde müstaʹmellerdir, lâkin şerrde istiʹmâlleri ekserdir, yaʹnî bunlar hayra yâhûd dâ΄imâ şerre kavuşup ve kendisine dâ΄imâ şerr ve kerîhe tesâdüf eden adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ لَقًى وَمُلْقًى وَمُلَقًّى وَمَلْقِيٌّ وَلَقَّاءٌ فِي الْخَيْرِ وَالشَّرِّ وَهُوَ أَكْثَرُ Ve fi’l-Esâs: فُلَانٌ مُلْقًى أَيْ مُمْتَحَنٌ لَا يَزَالُ يَلْقَاهُ مَكْرُوهٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı