اَلْوَشِيقُ [el-veşîḵ] (şîn-i muʹceme ile أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve
اَلْوَشِيقَةُ [el-veşîḵat] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Et pastırmasına denir, ʹalâ-kavlin bir defʹa kaynatıp kuruttuktan sonra olan pastırmaya denir ki yola götürürler ve bu gûne olan sâ΄irden ziyâde dayanıp ber-karâr olur;bu zâhiren bizim sövüş dediğimiz olacaktır; yukâlu: عِنْدَهُ وَشِيقٌ وَوَشِيقَةٌ أَيْ لَحْمٌ يُقَدَّدُ حَتَّى يَيْبَسَ أَوْ يُغْلَى إِغْلَاءَةً ثُمَّ يُقَدَّدُ
اَلْوَشِيقُ [el-veşîḵ] (vâv’ın fethi ve şîn’in kesri ve meddiyle) ve
اَلْوَشِيقَةُ [el-veşîḵat] (vâv’ın fethi ve şîn’in kezâlik kesri ve meddiyle) Bunların ikiside şol ettir ki bir kerre kaynatıp ondan sonra kurutup sefere götürüle. Ve bu bastırma kısmının çok duranıdır. Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: وَشِيقٌ [veşîḵ] baʹzılar katında şol bastırmadır ki âteş görmeye. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ أُوتِيَ بِوَشِيقَةٍ يَابِسَةٍ مِنْ لَحْمِ صَيْدٍ فَقَالَ إِنِّي حَرَامٌ” أَيْ مُحْرِمٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı