اَلْوَصْفُ [el-vaṡf] (vâv’ın fethi ve ṡâd’ın sükûnuyla) ve
اَلصِّفَةُ [eṡ-ṡifet] (عِدَةٌ [ʹidet] vezninde) Bir nesneyi sıfatlamak maʹnâsınadır ki hulkan ve halkan ʹalâyimini taʹdâd ve beyân eylemekten ʹibârettir; yukâlu: وَصَفَ الشَّيْءَ يَصِفُهُ وَصْفًا وَصِفَةً إِذَا نَعَتَهُ Şârih der ki vech-i mezkûr üzere وَصْفٌ [vaṡf] ve صِفَةٌ [ṡifat] masdarlardır, وَعْدٌ [vaʹd] ve عِدَةٌ [ʹidet] gibi, baʹdehu nahviyyûn ve mütekellimûn bunları ism olarak istiʹmâl eylediler. Ve baʹzılar نَعْتٌ [naʹt] ile وَصْفٌ [vaṡf] beynini fark eder, lâkin mü΄ellife göre mürâdiftir. İntehâ. Ve henüz merkûb olan tay hoş-hûy olmakla gördüğü nesnelerden aslâ ürküp ve irkilmeyip ona teveccühle râst yoluna gider olmak maʹnâsına müstaʹmeldir, gûyâ ki meşy ve seyri vasf ve icâde eder, yukâlu: وَصَفَ الْمُهْرُ إِذَا تَوَجَّهَ لِشَيْءٍ مِنَ حُسْنِ السِّيرَةِ Kâle’ş-şârih ve fi’l-Esâs: يُقَالُ لِلْمُهْرِ إِذَا تَوَجَّهَ وَاَخَذَ فِي حُسْنِ السِّيرَةِ هَذَا مَهْرٌ قَدْ وَصَفَ أَيْ وَصَفَ الْمَشْيَ وَأَجَادَ
اَلْوَصْفُ [el-vaṡf] (vâv’ın fethi ve ṡâd’ın sükûnuyla) Bir nesneyi sıfatlamak.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı