اَلدَّامِغَةُ [ed-dâmiġat] Şol baş yarığına denir ki dimâga dek işleyip erişmiş ola. Ve bu baş yarığının en âhir derecesidir, zîrâ merâtibi ondur: 1.قَاشِرَةٌ [ḵâşiret] ki حَارِصَةٌ [ḩâriṡat] dahi derler. 2. بَاضِعَةٌ [bâḋiʹat]. 3.دَامِيَةٌ [dâmiyet]. 4.مُتَلاَحِمَةٌ [mutelâhimet]. 5. سِمْحَاقٌ [simḩâḵ]. 6. مُوضِحَةٌ [mûḋiḩat]. 7. هَاشِمَةٌ [hâşimet]. 8.مُنَقِّلَةٌ [munaḵḵilet]. 9.آمَّةٌ [âmmet]. 10. دَامِغَةٌ [dâmiġat]tır. Ebû ʹUbeyd دَامِيَةٌ [dâmiyet]ten evvel دَامِعَةٌ [dâmiʹat]ı dahi ki ʹayn-ı mühmele iledir, ziyâde eyledi. Cevherî vehmine mebnî دَامِيَةٌ [dâmiyet]ten sonradır diye sebt eyledi. Şârih der ki Ebû ʹUbeyd’in nassı üzere yarıktan kan seyelân eylemez ise دَامِيَةٌ [dâmiyet] ve kan seyelân ederse دَامِعَةٌ [dâmiʹat]tır. Pes rütbesi دَامِيَةٌ [dâmiyet]ten sonra olmakla Cevherî tevhîmden sâlimdir. Ve bunların her biri mahallerinde zikr olunmuştur. Ve
دَامِغَةٌ [dâmiġat] Hurmâ ağacının beynisi üzere çiçek gibi zuhûr eder bir nesnedir ki uzun ve pek olur; kesilmeyip hâli üzere terk olunsa hurmâyı ifsâd eder. Ve deve semerinin ensesi üstünde kakılmış demire denir. Ve yayık asacak ağaca denir.
اَلدَّامِغَةُ [ed-dâmiġat] (mîm’in kesriyle) Şol baş yarığıdır ki dimâga erişmiş ola, zîrâ başta olan cerâhat on türlüdür. Evveli قَاشِرَةٌ [ḵâşiret]tir ki خَارِصَةٌ [ḣâriṡat] dahi derler, ondan sonra بَاضِعَةٌ [bâḋiʹat]tır, ondan sonra دَامِيَةٌ [dâmiyet]tir ondan sonra مُتَلَاحِمَةٌ [mutelâḩimet]tir ondan sonra سِمْحَاقٌ [simḩâḵ]tır ondan sonra وَاضِحَةٌ [vâḋiḩât]tır, ondan sonra هَاشِمَةٌ [hâşimet], ondan sonra مُنَقِّلَةٌ [munaḵḵilet], ondan sonra آمَّةٌ [âmmet], ondan sonra دَامِغَةٌ [dâmiġat]tır. Ve Ebû ʹUbeyd دَامِعَةٌ [dâmiʹat]ı dahi ziyâde etti, ʹayn-ı gayr-i muʹceme ile ki دَامِيَةٌ [dâmiyet]ten sonradır. Ve bunların ekserinin maʹnâsı lafzlarından maʹlûm olmağın tafsîl olunmadı. Ve
دَامِغَةٌ [dâmiġat] Şol çiçek gibi nesnedir ki hurmâ ağacının üzerinde zuhûr eder, uzun ve muhkem olur, eger hâli üzere terk ederler ise hurmâ ağacın harâb eder.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı