Kamus-ı Muhit - دوام maddesi

اَلدَّوْمُ [ed-devm] (نَوْمٌ [nevm] vezninde) ve

اَلدَّوَامُ [ed-devâm] ve

اَلدَّيْمُومَةُ [ed-deymûmet] (dâl’ların fethiyle) Dâ΄im ve ber-karâr olmak maʹnâsınadır; yukâlu: دَامَ الشَّيْءُ يَدُومُ وَيَدَامُ دَوْمًا وَدَوَامًا وَدَيْمُومَةً مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا ثَبَتَ وَامْتَدَّ Ve قَوْلَهُمْ “دِمْتَ تَدُومُ” نَادِرَةٌ Yaʹnî mâzîde ʹayn’ın kesri ve muzâriʹde zammıyla şâzzdır. Şârih der ki bu مِتَّ-تَمُوتُ ve فَضِلَ-يَفْضُلُ gibi şevâzdandır. Ve ʹinde’l-baʹz tedâhulu’l-lugateyn kabîlindendir ki دِمْتَ bâb-ı râbiʹden ve تَدُومُ evvelden ahz olunmuştur. İntehâ. Ve

دَوْمٌ [devm] Dâ΄im ve sâbit maʹnâsına olur ki vasf bi’l-masdar olur; yukâlu: ظِلٌّ دَوْمٌ أَيْ دَائِمٌ Ve

دَوْمٌ [devm] ve

دَوَامٌ [devâm] Müteharrik nesne sükûnet bulmak maʹnâsına müstaʹmeldir ki dinmek taʹbîr olunur; yukâlu: دَامَ الشَّيْءُ إِذَا سَكَنَ وَمِنْهُ الْمَاءُ الدَّائِمُ Ve kova su ile dopdolu olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: دَامَتِ الدَّلْوُ إِذَا امْتَلَأَتْ Ve

دَوْمٌ [devm] Sehâb dâ΄imü’l-matar olmak maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve

دَوْمٌ [devm] Bir şecer ismidir ki مُقْلٌ [muḵl] onun semeridir, bilâd-ı ʹArabda husûsan Yemen’de olur. Ve سِدْرٌ [sidr] ağacına دَوْمٌ [devm] denir ki نَبِقٌ [nebiḵ] onun semeridir. Ve pek ulu ağaca dahi denir. Mü΄ellifin مَا كَانَ kavlinde مَا lafzı mübâlaga içindir. Ve

دَوْمٌ [Devm] Esmâdandır: Devm b. Ḩimyer b. Sebâ evlâd-ı Ḵaḩṯân’dandır.

Vankulu Lugatı - دوام maddesi

اَلدَّيْمُومَةُ [ed-deymûmet] (dâl’ın fethi ve yâ’nın sükûnu ve mîm’in zammı ve meddiyle) Bi-maʹnâhâ kezâlik; yukâlu: دَامَ الشَّيْءُ يَدُومُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَيَدَامُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ دَوْمًا وَدَوَامًا وَدَيْمُومَةً Ve

دَوَامٌ [devâm] Sâkin olmağa dahi derler. Ve fi’l-hadîsi: “نَهَى أَنْ يُبَالَ فِي الْمَاءِ الدَّائِمِ أَيِ السَّاكِنِ”