Kamus-ı Muhit - صرير maddesi

اَلصَّرُّ [eṡ-ṡarr] (ṡâd’ın fethiyle) Nebât ve şecer makûlesini bâd-ı sarsar çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: صُرَّ النَّبَاتُ عَلَى الْمَجْهُولِ صَرًّا إِذَا أَصَابَهُ الصِّرُّ Ve

صَرٌّ [ṡarr] ve

صَرِيرٌ [ṡarîr] Seslenmek maʹnâsınadır; yukâlu: صَرَّ الشَّيْءُ صَرًّا وَصَرِيرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَوَّتَ Ve

صَرِيرٌ [ṡarîr] Bu maʹnâda ism olur ki sese denir, bu sesten Türkîde kıcırtı ile taʹbîr olunur. Ve

صَرِيرٌ [ṡarîr] Pek haykırmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَرَّ الرَّجُلُ صَرًّا وَصَرِيرًا إِذَا صَاحَ شَدِيدًا Ve

صَرِيرٌ [ṡarîr] Susuzluğun şiddetinden kulak çinremek maʹnâsınadır; yukâlu: صَرَّ صِمَاخُهُ صَرِيرًا إِذَا صَاحَ مِنَ الْعَطَشِ Kâle fi’l-Esâs: صَرَّتِ الْأُذُنُ إِذَا سُمِعَ لَهَا طَنِينٌ Ve

صَرٌّ [ṡarr] Sütlü mâşiyenin memesini sarıp bağlamak maʹnâsınadır; yukâlu: صَرَّ النَّاقَةَ وَبِالنَّاقَةِ صَرًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا شَدَّ ضَرْعَهَا Ve at ve eşek makûlesi bir ses dinlemek için kulaklarını doğrultup dikmek maʹnâsınadır; yukâlu: صَرَّ الْفَرَسُ وَالْحِمَارُ بِأُذُنِهِ وَأُذُنَهُ صَرًّا إِذَا سَوَّاهَا وَنَصَبَهَا لِلْإِسْتِمَاعِ Ve

صَرٌّ [ṡarr] Şol kovaya ıtlâk olunur ki kuyuya salındıkta bir tarafa salkı nüzûl eylemekle taʹdîl için ona مِسْمَعٌ [mismaʹ] bend olunmuş ola. Ve مِسْمَعٌ [mismaʹ] مِنْبَرٌ [minber] vezninde büyük kovanın ortasında olan kulpa denir ki kova doğrulup muʹtedil olmak için ona ip bağlanır ola. Burada صَرٌّ [ṡarr] tesmiye bi’l-masdardır, mefʹûl maʹnâsınadır.