Kamus-ı Muhit - عقيقة البرق maddesi

Mütercim der ki şakk maʹnâsından me΄hûzdur; ve minhu “اَلْغُلاَمُ مُرْتَهَنٌ بِعَقِيقَتِهِ” أَيْ إِنَّ أَبَاهُ يُحْرَمُ شَفَاعَةَ وَلَدِهِ إِذَا لَمْ يَعُقَّ عَنْهُ وَهِيَ الشَّاةُ الَّتِي تُذْبَحُ عِنْدَ حَلْقِ شَعْرِ الْمَوْلُودِ Resûlullâh sallallâhu ʹaleyhi ve sellem hazretleri dâ΄imâ kabîh isimleri hasene tagyîr eylemeleriyle عَقِيقَةٌ [ʹaḵîḵat]ı dahi نَسِيكَةٌ [nesîket]e tahvîl buyurdular. Ve عَقِيقَةٌ [ʹaḵîḵat]ın sıfât ve şurûtu Şirʹatu’l-İslâm nâm kitâbda mufassalan meşrûhtur. İntehâ. Ve

عَقِيقَةُ الْبَرْقِ [ʹaḵîḵatu’l-berḵ] Şimşeğin sehâb içre kalan uzun şuʹâʹına ıtlâk olunur. ʹArablar ona teşbîhle tâb-dâr kılıçlara عَقَائِقُ [ʹaḵâ΄iḵ] ıtlâk ederler. Ve

عَقِيقَةٌ [ʹaḵîḵat] Su tulumuna ve azık dağarcığına denir. Ve ırmağa denir, نَهْرٌ [nehr] maʹnâsına. Ve sevbden yırtılıp koparıldığı hînde sargı tarzında kopan bez parçasına denir. Ve sünnet olan çocuğun sünnet derisine denir. Ve havâya doğru atılan oka denir. Şârihin beyânına göre bu mahsûs oktur ki Câhiliyye’de ona سَهْمُ الْإِعْتِذَارِ [sehmu’l-iʹtižâr] dahi derler idi, ʹâdât-ı Câhiliyye’den diyet-i katîle müteʹallik bir mâdde zımnında havâya bir ok atarlar idi. Beynlerinde müteʹâref olan vech üzere nüzûl eder ise rızâ-dâde olurlar idi.

Vankulu Lugatı - عقيقة البرق maddesi

اَلْعِقَّةُ [el-ʹiḵḵat] (ʹayn’ın kesriyle) Bi-maʹnâhu kezâlik. Ve Ebû ʹUbeyd eyitti: عِقَّةٌ [ʹiḵḵat] benî âdeme ve hımâra mahsûstur, gayrıda istiʹmâl olmaz. Ve

عَقِيقَةٌ [ʹaḵîḵat] Şol davara derler ki doğan oğlanın haftasında boğazlarlar;zikr olunan maʹnâdan me΄hûzdur. Ve

عَقِيقَةُ الْبَرْقِ [ʹaḵîḵatu’l-berḵ] Şol şimşeğe derler ki buluta gire.