اَلْعَلاَبِيُّ [el-ʹalâbiyy] (ʹayn’ın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Kalaya denir, رَصَاصٌ [raṡâṡ] gibi. Ve عِلْبَاءُ [ʹilbâ΄] lafzından cemʹ olur. Ve
عِلْبَاءُ [ʹilbâ΄] (ʹayn’ın kesri ve elifin meddiyle) Devenin boynunda olan sinire denir. Mü΄ellif عِلْبَاءُ [ʹilbâ΄] kelimesini gâh baʹîre izâfetle tahsîs ve gâh ale’l-ıtlâk zikr eylemekle teşvîş eylemiştir. Ümmehât-ı sâ΄irede mutlakan insân ve hayvânın boyunlarında olan sarı sinir ile müfesserderi ki iki dâne olur.
اَلْعِلْبَاءُ [el-ʹilbâ΄] (ʹayn’ın kesriyle ve elifin meddiyle) Adamın ve gayrının boynunda olan sinir ki et yelesi onun ikisi beyninde biter; yukâlu: هُمَا عِلْبَاوَانِ Ve eger dilersen عِلْبَاآنِ [ʹilbâ΄ân] dersin, zîrâ عِلْبَاءُ [ʹilbâ΄]nın hemzesi hemze-i mülhakadır derler, dilersen onu حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄]ın hemzesine teşbîh edip tesniyesinde vâv’a kalb edersin, dilersen كِسَاءٌ [kisâ΄]ın hemzesine teşbîh edip hâli üzere korsun. Ve
عِلْبَاءُ [ʹİlbâ΄] Bir recülün ismidir. Ve yukâlu: تَشِيخُ عِلْبَاءُ الرَّجُلِ إِذَا أَسَنَّ Yaʹnî bir kimse pîr olup başı ve boynu titrese böyle derler ki عِلْبَاءُ [ʹilbâ΄] boyun sinirine derler, عَصَبُ الْعُنُقِ [ʹaṡabu’l-ʹunuḵ] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı