اَلنُّشْبَةُ [en-nuşbet] (زُمْرَةٌ [zumret] vezninde) Masdardır, niteki zikr olundu. Ve
نُشْبَةٌ [nuşbet] Şol ilişken kimseye denir ki bir işte yâhûd bir kimseye iliştikte pıtrak dikeni gibi ondan değme hâlle münhal ve münfekk olmaz ola ve minhu’l-meselu: “كُنْتُ نُشْبَةً فَصِرْتُ عُقْبَةً” Yaʹnî “Mukaddemâ ben نُشْبَةٌ [nuşbet] idim ki bir kimseye asılıp iliştikte elbette benden şerr ü mazarrat müşâhede eder idi, lâkin şimdi ben o haslet ve keyfiyyetten ʹâciz ve fürû-mânde kaldım.” Meydânî’nin beyânına göre نُشْبَةٌ [nuşbet] kelimesi هُمَزَةٌ [humezet] vezninde نُشَبَةٌ [nuşebet] olup lâkin عُقْبَةٌ [ʹuḵbet] kelimesine izdivâc için tahfîf olunmuştur. Ve عُقْبَةٌ [ʹuḵbet] ذَا عُقْبَةٍ takdîrindedir. Kaldı ki نُشْبَةٌ [nuşbet] kelimesi fi’l-asl masdar olmakla mübâlagaten ıtlâk olunması dahi muhtemeldir. Ve mesel-i mezbûr ʹizz ve menâʹatten sonra zelîl ve bîçâre olan kimse hakkında darb olunur. Ve
نُشْبَةٌ [nuşbet] Sibâʹdan kurdun ismidir. Ve Ḵays kabîlesinden bir şuʹbenin pederi ismidir. Nisbetinde نُشَبِيٌّ [Nuşebî] denir, سُلَمِيٌّ [sulemî] vezninde. Muhaddisînden ʹAlî b. el-Mużaffer ed-Dimaşḵî en-Nuşebî onlardandır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı