اَلنُّشُوزُ [en-nuşûz] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Hatun zevcine bugz ve ʹadâvet edip ʹisyân ile muʹâmele eylemek maʹnâsınadır; taʹâtinden gûyâ ki nefsini refʹ eylemiş olur; yukâlu: نَشَزَتِ الْمَرْأَةُ نُشُوزًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا اسْتَعْصَتْ عَلَى زَوْجِهَا وَأَبْغَضَتْهُ Ve
نُشُوزٌ [nuşûz] Zevc tarafından dahi iʹtibâr olunur ki zevceye bî-vech darb ve cefâ eylemek olur; yukâlu: نَشَزَ بَعْلُهَا عَلَيْهَا إِذَا ضَرَبَهَا وَجَفَاهَا
اَلنُّشُوزُ [en-nuşûz] (zammeteynle) Sükûn-ı şîn’le olan نَشْزٌ [neşz]in cemʹi, mürtefiʹ mekânlar maʹnâsına. Ve
نُشُوزٌ [nuşûz] Ehad-ı zevceyn âhara ʹâsî olmağa dahi derler; yukâlu: نَشَزَتِ الْمَرْأَةُ تَنْشِزُ نُشُوزًا إِذَا اسْتَعْصَتْ عَلَى بَعْلِهَا وَأَبْغَضَتْهُ وَنَشَزَ بَعْلُهَا عَلَيْهَا إِذَا ضَرَبَهَا وَجَفَاهَا Ve minhu kavluhu taʹâlâ: ﴿وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا﴾ (النساء 128)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı