Kamus-ı Muhit - نص maddesi

Şârih der ki نَصُّ الْقُرْآنِ [naṡṡu’l-Ḵur΄ân] ve نَصُّ الْحَدِيثِ [naṡṡu’l-ḩadîšamp;] ki gayra muhtemel olmayan maʹnâya delâlet eden lafzdan ʹibârettir, bu maʹnâdan me΄hûzdur ve delîl maʹnâsına olan نَصُّ الْفُقَهَاءِ [naṡṡu’l-fuḵahâ΄] bundan me΄hûzdur. Ve ʹinde’l-baʹz istihrâc ve izhâr maʹnâlarından me΄hûzdur. Ve

نَصٌّ [naṡṡ] نَصِيصٌ [neṡîṡ] maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir şey΄in meblag ve nihâyetine denir; ve minhu hadîsu ʹAlî radıyallâhu ʹanhu: ḣإِذَا بَلَغَ النِّسَاءُ نَصَّ الْحِقَاقِ أَوِ الْحَقَائِقِ فَالْعَصَبَةُ أَوْلَىḢ أَيْ إِذَا بَلَغْنَ الْغَايَةَ الَّتِي عَقَلْنَ فِيهَا أَوْ قَدَرْنَ فِيهَا عَلَى الْحِقَاقِ وَهُوَ الْخِصَامُ أَوْ حُوقَّ فِيهِنَّ فَقَالَ كُلٌّ مِنَ الْأَوْلِيَاءِ أَنَا أَحَقُّ أَوِ اسْتِعَارَةٌ مِنْ حِقَاقِ الْإِبِلِ أَيْ اِنْتَهَى صِغَرُهُنَّ

Vankulu Lugatı - نص maddesi

اَلنَّصُّ [en-naṡṡ] (nûn’un fethi ve ṡâd’ın teşdîdiyle) Sürmek; yukâlu: نَصَصْتُ نَاقَتِي Ve Aṡmaʹî eyitti: نَصٌّ [naṡṡ] seyr-i şedîde derler, bir mertebe ki kâdir olduğundan nesne ketm etmeye. Ve mezbûr eyitti: bu sebebden نَصٌّ [naṡṡ] refʹ maʹnâsına gelir; yukâlu: نَصَصْتُ الشَّيْءَ إِذَا رَفَعْتَهُ Ve

نَصٌّ [naṡṡ] Bir kimseden bir kimseyi mübâlaga ile sorup teftîş etmek bir mertebede ki onun kalbinde bildiği nesneden bâkî kalmaya. Ve

نَصٌّ [naṡṡ] Her nesnenin müntehâsına dahi derler. Ve fî hadîsi ʹAlî radıyallâhu ʹanhu: “إِذَا بَلَغَ النِّسَاءُ نَصَّ الْحِقَاقِ” Yaʹnî müntehâ-yı bülûg-ı ʹakla erişse. Ve حِقَاقٌ [ḩiḵâḵ] حِقَّةٌ [ḩiḵḵat]ın cemʹidir ḩâ-i mühmelenin kesriyle yüke yarayan deve maʹnâsına.