وَيْ [vey] (vâv’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kelime-i taʹaccübdür, ʹaceb ve zehî demektir. Ve kâf-ı hitâb lâhık olup وَيْكَ dahi denir; yukâlu: وَيْكَ لِزَيْدٍ وَوَيْ لَهُ أَيْ عَجَبًا Ve gâh olur ki وَيْ kelimesi muhaffef ve müşedded olan كَأَن kelimesinden ki hurûf-ı müşebbehedendir, dâhil olur. Ve وَيْ kelimesiyle وَيْلٌ maʹnâsından kinâye olur, yaʹnî وَيْلٌ maʹnâsına da müstaʹmel olur. Ve işbu: ﴿وَيْكَأَنَّ اللهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ﴾ âyetinde Sîbeveyhi dedi ki وَيْ kelimesi كَأَنَّ kelimesinden mafsûl olarak resm olunur. Ve ʹinde’l-baʹz أَلَمْ تَرَ maʹnâsınadır ki “Sen görmedin mi?” demektir, yine merciʹi taʹaccübdür. Ve baʹzılar وَيْلَكَ maʹnâsınadır, yaʹnî aslı وَيْلَكَ إِنَّ idi ʹAlâ-kavlin إِعْلَمْ maʹnâsınadır ki emr-i hâzırdır. Ve وَيْ [vey] kelimesiyle veyl ve helâktan kinâye olunur. Mütercim der ki bu mâddeyi dahi Şeyh Raḋî ism-i fiʹl bâbında şerh ve tafsîl eylemiştir.
وَيْ [vey] (vâv’ın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Kelime-i taʹaccübdür; yukâlu: وَيْكَ وَوَيْ لِعَبْدِ اللهِ Ve gâh olur kelime-i وَيْ [vey] كَأَنْ [ke-en]-i muhaffefe ve müşeddede üzere dâhil olur; tekûlu: وَيْ كَأَنْ وَوَيْ كَأَنَّ Ve Ḣalîl eyitti:Kelime-i وَيْ [vey] mafsûledir, gûyâ ki evvelâ وَيْ [vey] deyip baʹdehu كَأَنْ [ke-en] ile ibtidâ kılarsın.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı