Kamus-ı Muhit - إرث maddesi

Şârih der ki bunların aslları vâvîdir, وَرَاثَةٌ [verâšamp;et]ten me΄hûzdur ki gayrdan bir adama min-gayri ʹakdin mâl intikâlinden ʹibârettir, baʹdehu meyyitten intikâl eylemekte tahsîs olundu. Ve o müntekal olan mâla إِرْثٌ [iršamp;] ve مِيرَاثٌ [mîrâšamp;] ve تُرَاثٌ [turâšamp;] ıtlâk eylediler. تُرَاثٌ [turâšamp;]ın dahi aslı وُرَاثٌ [vurâšamp;] idi, ve مِيرَاثٌ [mîrâšamp;]ın aslı مِوْرَاثٌ [mivrâšamp;] idi. Mâl-ı müntekali âlet menziline tenzîl eylediler, gûyâ ki meyyitten vârise âlet-i nakl iʹtibâr eylediler. Ve

اِرْثٌ [iršamp;] Asl ve mebnâ-ʹaleyh maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ مِنْ إِرْثٍ صِدْقٍ أَيْ فِي أَصْلٍ صِدْقٍ Ve müte΄ahhirînin mütekaddimînden vâris ve ahz ve zabt ve hıfzla ʹâmil oldukları emr-i kadîme yaʹnî hâlât-i kavliyye vü fiʹliyye vü şerʹiyye vü ʹörfiyyeye ıtlâk olunur; ve minhu’l-hadîsu: “إِنَّكُمْ عَلَى إِرْثٍ مِنْ إِرْثِ أَبِيكُمْ إِبْرَاهِيمَ” يُرِيدُ بِهِ مِيرَاثَهُمْ مِلَّتَهُ Ve

إِرْثٌ [iršamp;] Âteş külüne ıtlâk olunur, رَمَادٌ [remâd] maʹnâsına. Ve bir şey΄in bakiyyesine ıtlâk olunur.

Vankulu Lugatı - إرث maddesi

اَلْإِرْثُ [el-iršamp;] (hemzenin kesriyle) Tereke, mîrâs maʹnâsına; hemzenin aslı vâv idi. Ve asl maʹnâsına da gelir; yukâlu: هُوَ فِي إِرْثِ صِدْقٍ أَيْ فِي أَصْلِ صِدْقٍ Ve

إِرْثٌ [iršamp;] Müte΄ahhirîn mütekaddim olanlardan mütevâris olduğu hâlete dahi derler; yukâlu: هُوَ عَلَى إِرْثٍ مِنْ كَذَا أَيْ عَلَى أَمْرٍ قَدِيمٍ تَوَارَثَهُ الْآَخِرُ عَنِ الْأَوَّلِ