Mü΄ellif Baṡâ΄ir’de dedi ki bu mâdde أَنْفُ الْجَبَلِ [enfu’l-cebel] maʹnâsına olan رَعْنٌ [raʹn] lafzından me΄hûzdur ki bir tarafa meyl ve taʹavvücü olur. Ve işbu ﴿لَا تَقُولُوا رَاعِنَا﴾ âyet-i kerîmesinde ki رَاعِنَا lafzından nehyi mutazammındır, Yehûd tâ΄ifesi Peygamber-i güzîn ʹaleyhi’s-selâm hazretlerine إِحْفَظْنَا diyecek yerde رَاعِنَا derler idi ki مُرَاعَاةٌ [murâʹât]tan emrdir. Habîsler telvîn-i hafî ile ihfâ ederek رَعْنَاءُ [raʹnâ΄] derler idi ki murâdları أَرْعَنُ [erʹan]ın te΄nîsiyle hâşâ izdirâ΄ ve tehekküm idi, Hak celle ve ʹalâ habîbini sıyâneten o melʹûnların murâdlarını iʹlâmla zecr ve nehy eyledi. Ve
أَرْعَنُ [erʹan] Şol ʹaskere denir ki dağın burnu gibi bir semte doğru taşkın fazlası ola; yukâlu: جَيْشٌ أَرْعَنُ أَيْ لَهُ فُضُولٌ
اَلرَّعْنَاءُ [er-raʹnâ΄] (râ’nın fethi ve ʹayn’ın sükûnu ve elifin meddiyle) Mü΄ennesi, salkı olan ʹavret maʹnâsına; yukâlu: رَجُلٌ أَرْعَنُ وَامْرَأَةٌ رَعْنَاءُ أَيْ بَيِّنَا الرُّعُونَةِ Ve
أَرْعَنُ [erʹan] ʹAskere dahi derler. Ve bu رُعُونَةٌ [ruʹûnet]ten me΄hûzdur, enf-i cebel maʹnâsına, ʹalâ-mâ se-yecî΄u teşbîhen lehu. Ve Baṡra şehrine رَعْنَاءُ [Raʹnâ΄] dedikleri dahi teşbîhendir. Ve bu İbn Zeyd rivâyetidir. Ve baʹzılar eyitti: ʹAskere أَرْعَنُ [erʹan] dedikleri gâyet kesretinden muztarib olduğundan ötürüdür.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı