اَلْأُذْنُ [el-užn] (hemzenin zammıyla) ve
اَلْأُذُنُ [el-užun] (zammeteynle) Maʹrûftur ki kulağa denir. Ve bu mü΄ennestir; cemʹi آذَانٌ [âžân] gelir medd ile; ve tekûlu’l-ʹArab: لَبِسْتُ أُذُنَيَّ لَهُ أَيْ أَعْرَضْتُ عَنْهُ أَوْ تَغَافَلْتُ Yaʹnî “Ben kulaklarımı onun cihetinden örttüm” derler ki ondan iʹrâz ettim yâhûd tegâfül eyledim demekten kinâyedir; ve yukâlu: جَاءَ فُلَانٌ نَاشِرًا أُذُنَيْهِ أَيْ طَامِعًا Ve
أُذُنٌ [užun] Her nesnenin el ile yapışacak kabzasına ve kulpuna ıtlâk olunur; tekûlu: خُذْ مِنْ أُذُنِهِ أَيْ مَقْبِضِهِ ve yukâlu: أَخَذَ مِنْ أُذُنِ الْكُوزِ أَيْ عُرْوَتِهِ Ve
أُذُنٌ [Užun] Benû Bekr b. Kilâb yurdunda bir dağın adıdır. Ve sözü isgâ ve kabûl eden adama ıtlâk olunur ki söz esler ve söz dinler adam taʹbîr olunur; müfred ve cemʹi müsâvîdir; yukâlu: فُلَانٌ أُذُنٌ أَيْ مُسْتَمِعٌ قَابِلٌ لِمَا يُقَالُ لَهُ وَيُقَالُ هُمْ أُذُنٌ Ve
أُذُنَا الْقَلْبِ [užune’l-ḵalb] (tesniye bünyesiyle) Yüreğin yukarısında olan iki taraflı iki küçük nesneden ʹibârettir ki kulakları yerindedir. Ve
أُذُنٌ [Užun] yâhûd
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı