اَلشَّبْزَقُ [eş-şebzaḵ] (zây-ı muʹceme ile جَعْفَرٌ [caʹfer] vezninde) Tutarıklı kimseye denir; yukâlu: هُوَ شَبْزَقٌ إِذَا كَانَ يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ Bunu Ebu’l-Heyšamp;em Fârisî taʹbîr olarak “dîv ked ḣazîde kerde” ʹibâretiyle tefsîr eylemiştir. Mütercim der ki bi’l-cümle nüshalarda bu ʹunvânla mersûmdur, lâkin çendân zevk ve mülâyemeti olmadığı nâ-mestûrdur. Asl tahkîkimize göre شَبْزَقٌ [şebzaḵ] kelimesi şeb-zede muʹarrebidir. Cin dokunmuş ve tutarıklı adama Fârisîde sâye-zede dedikleri gibi şeb-zede dahi derler, ekser o hâlet karanlıkta vâkiʹ olduğu için. Ve Naṡrullâh b. Mûsâ b. Şebzaḵ el-Mavṡilî muhaddistir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı