اَلشِّتَاءُ [eş-şitâ΄] (كِسَاءٌ [kisâ΄] vezninde) ve
اَلشَّاتَاةُ [eş-şâtât] Fusûl-i erbaʹadan kış faslına denir. Ve شِتَاءٌ [şitâ΄] kelimesi شَتْوَةٌ [şetvet] lafzının cemʹidir, كَلْبَةٌ [kelbet] ve كِلَابٌ [kilâb] gibi, ʹalâ-kavlin ikisi dahi müfreddir, cemʹleri شُتِيٌّ [şutiyy] gelir عُتِيٌّ [ʹutiyy] vezninde ve أَشْتِيَةٌ [eştiyet] gelir, أَبْنِيَةٌ [ebniyet] vezninde. Ve
شِتَاءٌ [şitâ΄] Doluya denir ki gökten yağar. Ve kıtlığa ve kuraklığa denir.
اَلشِّتَاءُ [eş-şitâ΄] (şîn’in kesri ve elifin meddiyle) Kış ki yazın mukâbilidir. Ve Muberred eyitti: شِتَاءٌ [şitâ΄] شَتْوَةٌ [şetvet] kelimesinin cemʹi olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı