اَلشُّقُورُ [eş-şuḵûr] (şîn’in zammıyla) شَقْرٌ [şaḵr] kelimesinden ki صَقْرٌ [ṡaḵr] veznindedir, cemʹdir; hâcet ve matlaba ve derûna mülâsık ve mülâzım olan emr-i mühimme denir; tekûlu: أَخْبَرْتُهُ بِشَقَرِي وَبِشُقُورِي أَيْ حَاجَتِي وَأَمْرِي اللاَّصِقِ بِقَلْبِي الْمُهِمِّ لَهُ
اَلشُّقُورُ [eş-şuḵûr] (zammeteynle) Hâcet maʹnâsınadır; yukâlu: أَخْبَرْتُهُ بِشُقُورِي كَمَا يُقَالُ أَفْضَيْتُ إِلَيْهِ بِعُجَرِي وَبُجَرِي Yaʹnî kalbinde her ne ki var ise ona ʹarz eyledim. Ve Aṡmaʹî şîn meftûhtur dedi, Ebû ʹUbeyd zamm asahhtır dedi, zîrâ أُشْقُورٌ [uşḵûr] zammla kalbe muttasıl olup mühimm olan umûrdur ki vâhidi شَقْرٌ [şaḵr]dır. Ve
شَقُورٌ [şeḵûr] (şîn’in fethiyle) Naʹt maʹnâsınadır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı