اَلشَّلْخُ [eş-şelḣ] (şîn’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Asl ve ʹırk maʹnâsınadır; yukâlu: إِنَّهُ لَكَرِيمُ الشَّلْخِ أَيِ اْلأَصْلِ وَالْعِرْقِ Ve insânın veledine ʹalâ-kavlin nutfesine denir. Kâle’ş-şârih ve minhu kavlu Lebîd: “ذَهَبَ الَّذِينَ يُعَاشُ فِي أَكْنَافِهِمْ || وَبَقِيتُ فِي شَلْخٍ كَجِلْدِ اْلأَجْرَبِ” Ve
شَلْخٌ [şelḣ] ʹAvretin fercine denir. Ve
شَلْخٌ [şelḣ] Masdar olur, kılıçla bir kimseyi vurup etini koparmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَلَخَهُ بِالسَّيْفِ شَلْخًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا هَبَرَهُ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı