اَلشَّقِيقُ [eş-şeḵîḵ] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Yarısından yarılmış nesnenin başkaca bir parçasına denir; her biri âhere nisbete شَقِيقٌ [şeḵîḵ]tir; yukâlu: هُوَ شَقِيقُهُ أَيْ نِصْفُهُ الْمَشْقُوقُ Bu münâsebetle bir adamın öz kardeşine ıtlâk olunur, gûyâ ki nesebi onun nesebinden şakk olunmuştur; yukâlu: هُوَ شَقِيقُهُ أَيْ أَخُوهُ Ve tamâm kuvvetlendiğ vaktte sığır buzağısına ıtlâk olunur. Ve Benû Useyyid yurdunda bir su adıdır. Ve ʹAbdullâh b. Ḩârišamp; b. Nevfel’in kılıcı ismidir.
اَلشَّقِيقُ [eş-şeḵîḵ] (şîn’in fethi ve ḵâf’ın kesri ve meddiyle) Bir pârenin eşi ve mukâbili, meselâ bir nesne iki bölünse her bir nısfı âharın شَقِيقٌ [şeḵîḵ]i olur. Bu sebebden “فُلَانٌ شَقِيقُ فُلَانٍ” derler karındaşı maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı