Kamus-ı Muhit - التوطيش maddesi

اَلتَّوْطِيشُ [et-tevṯîş] (تَفْعِيلٌ [tefʹîl] vezninde) Bu dahi bir kelâm ve haberin ucunu açıp fi’l-cümle beyân eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَطَّشَ الْحَدِيثَ إِذَا بَيَّنَ طَرَفًا مِنْهُ ve minhu tekûlu: وَطِّشْ لِي شَيْئًا مِنَ الْحَدِيثِ وَغَطِّشْ حَتَّى أَذْكُرَهُ أَيِ افْتَحْ لِي شَيْئًا Ve bir kimseye bir kelâmın yâ bir re΄y ve tedbîrin yâhûd bir ʹamelin vech ve tarîkini tehyi΄e ve tertîb eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَطَّشَ لَهُ إِذَا هَيَّأَ لَهُ وَجْهَ الْكَلاَمِ وَالرَّأْيِ وَالْعَمِلِ Ve bir nesneye te΄sîr eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: وَطَّشَ فِيهِ إِذَا أَثَّرَ Ve azca vermek maʹnâsınadır; yukâlu: وَطَّشَ لَهُ إِذَا أَعْطَاهُ قَلِيلاً Ve defʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: ضَرَبُوهُ فَمَا وَطَّشَ إِلَيْهِمْ أَيْ لَمْ يَدْفَعْ عَنْ نَفْسِهِ يَعْنِي مَا مَدَّ يَدَهُ إِلَيْهِمْ وَلاَ دَفَعَهُمْ

Vankulu Lugatı - التوطيش maddesi

اَلتَّوْطِيشُ [et-tevṯîş] (ʹalâ-vezni اَلتَّكْرِيم [et-tekrîm]) Bir kimseyi kendi nefsinden defʹ etmemek; yukâlu: ضَرَبُوهُ فَمَا وَطَّشَ عَنْ نَفْسِهِ تَوْطِيشًا إِذَا لَمْ يَمُدَّ بِيَدِهِ وَلَمْ يَدْفَعْ عَنْ نَفْسِهِ Ve

تَوْطِيشٌ [tevṯîş] Sâ΄ile bir nesneyi vermemeğe dahi derler; yukâlu: سَأَلُوهُ فَمَا وَطَّشَ إِلَيْهِمْ بِشَيْءٍ أَيْ لَمْ يُعْطِهِمْ شَيْئًا Ve

تَوْطِيشٌ [tevṯîş] Kelâmdan yâ ʹamelden yâ re΄yden nesne hâzır kılmak maʹnâsına da gelir, Ferrâ rivâyeti üzere; yukâlu: وَطَّشَ لَهُ إِذَا هَيَّأَ لَهُ وَجْهَ الْكَلَامِ أَوِ الْعَمَلِ أَوِ الرَّأْيِ Ve

تَوْطِيشٌ [tevtîş] Feth-i kelâm etmeğe dahi derler; yukâlu: وَطِّشْ لِي شَيْئًا حَتَّى أَذْكُرَهُ أَيِ افْتَحْ