اَلتَّوْبُ [et-tevb] (ثَوْبٌ [šamp;evb] vezninde) ve
اَلتَّوْبَةُ [et-tevbet] (نَوْبَةٌ [nevbet] vezninde) ve
اَلْمَتَابُ [el-metâb] (مَآبٌ [me΄âb] vezninde) ve
اَلتَّابَةُ [et-tâbet] (غَابَةٌ [ġâbet] vezninde) ve
اَلتَّتْوِبَةُ [et-tetvibet] (تَبْصِرَةٌ [tebṡiret] vezninde) Günâhtan rücûʹ edip Hazret-i Ḩaḵḵ’a teveccüh eylemek maʹnâsınadır. Asl-ı mâdderücûʹ maʹnâsınadır, lâkin rücûʹ ʹani’z-zenb maʹnâsında gâlib olmuştur; yukâlu: تَابَ إِلَى اللهِ يَتُوبُ تَوْبًا وَتَوْبَةً وَمَتَابًا وَتَابَةً وَتَتْوِبَةً اِذَا رَجَعَ عَنِ الْمَعْصِيَةِ Sîga-i ahîre hilâf-ı kıyâs üzere vâkiʹ olmuştur; ve yukâlu: تَابَ اللهُ عَلَيْهِ أَيْ وَفَّقَهُ لِلتَّوْبَةِ أَوْ رَجَعَ بِهِ مِنَ التَّشْدِيدِ إِلَى التَّخْفِيفِ وَمِنَ الْحَظَرِ إِلَى اْلإِبَاحَةِ أَوْ رَجَعَ عَلَيْهِ بِفَضْلِهِ وَقَبُولِهِ وَهُوَ أَيِ اللهُ تَعَالَى تَوَّابٌ عَلَى عِبَادِهِ
اَلتَّوْبَةُ [et-tevbet] (tâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Günâhtan rücûʹ etmek. Ve fi’l-hadîsi: “النَّدَمُ تَوْبَةٌ” Yaʹnî “Peşîmânlık ʹayn-ı tevbedir.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı