اَلرَّهْوَةُ [er-rehvet] (kezâlik râ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Mekân-ı mürtefiʹa ve münhafiḋe derler. Ve
رَهْوٌ [rehv] Şol çukur yere derler ki mahallenin sel suyu yâ gayrı onda cemʹ olur, جَوْبَةٌ [cevbet] maʹnâsına cîm’le. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ قَضَى أَنْ لَا شُفْعَةَ فِي فِنَاءٍ وَلَا فِي طَرِيقٍ وَلَا مَنْقَبَةٍ وَلَا رُكْحٍ وَلَا رَهْوٍ” Ve فِنَاءٌ [finâ΄] ev önüne ve مَنْقَبَةٌ [menḵabet] dar yola ve رُكْحٌ [rukḩ] ḩâ΄-i mühmele ile sâha-i dâra derler. Ve
رَهْوٌ [rehv] Deryâ sâkin olmağa dahi derler; yukâlu: رَهَا الْبَحْرُ إِذَا سَكَنَ Ve
رَهْوٌ [rehv] Bir cins kuşa dahi derler. Ve baʹzılar رَهْوٌ [rehv] turna demekle maʹrûf olan kuştur dediler, كُرْكِيٌّ [kurkiyy] maʹnâsına. Ve
رَهْوَةُ [Rehvet] Bir ʹakabenin ismidir. Ve
رَهْوٌ [rehv] Sühûlet ve sükûn üzere olana derler; yukâlu: إِفْعَلْ ذَاكَ رَهْوًا أَيْ سَاكِنًا عَلَى هِينَتِكَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı