اَلسَّوْدَاءُ [es-sevdâ΄] أَسْوَدُ [esved] lafzından mü΄ennestir. Ve
سَوْدَاءُالْقَلْبِ [sevdâ΄u’l-ḵalb] سُوَيْدَاءُ [suveydâ΄]dır ki zikr olundu.
اَلسَّوْدَاءُ [es-sevdâ΄] (sîn’in fethiyle ve vâv’ın sükûnu ve elifin meddiyle) Siyâh maʹnâsınadır. Yaramaz söz maʹnâsına da gelir; yukâlu: كَلَّمْتُ فُلَانًا فَمَا رَدَّ عَلَيَّ سَوْدَاءَ وَلَا بَيْضَاءَ أَيْ كَلِمَةً قَبِيحَةً وَلَا حَسَنَةً Ve
سَوْدَاءُ [sevdâ΄] Eski maʹnâsına dahi gelir; yukâlu: اَلْوَطْأَةُ السَّوْدَاءُ لِلدَّارِسَةِ كَمَا يُقَالُ الْوَطْأَةُ الْحَمْرَاءُ لِلْجَدِيدَةِ Ve وَطْأَةٌ [vaṯ΄et] vâv’ın fethi ve ṯâ’nın sükûnuyla ayak bastığı yer, iz maʹnâsına. Ve
سَوْدَاءُ الْقَلْبِ [sevdâ΄u’l-ḵalbi] Kalbin içinde olan kan ki ona حَبَّةُ الْقَلْبِ derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı