Kamus-ı Muhit - السهو maddesi

اَلسَّهْوُ [es-sehv] (لَهْوٌ [lehv] vezninde) ve

اَلسُّهُوُّ [es-suhuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Bir adamın kalbi başka yere gitmekle bir husûsu gaflet edip unutmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَهَا فِي الْأَمْرِ يَسْهُو سَهْوًا وَسُهُوًّا إِذَا نَسِيَهُ وَغَفَلَ عَنْهُ وَذَهَبَ قَلْبُهُ إِلَى غَيْرِهِ Şârih der ki سَهْوٌ [sehv] فِي harfiyle sılalanırsa ʹan-gayr-i ʹilm terk ve عَنْ ile sılalanırsa ʹan-ʹilm terk maʹnâsınadır; ve tekûlu’l-ʹArab: حَمَلَتِ الْمَرْأَةُ سَهْوًا أَيْ حَبِلَتْ عَلَى حَيْضٍ Gûyâ ki onda vasf-ı gâlibe olmuştur. Ve

سَهْوٌ [sehv] Sükûn ve mülâyemet maʹnâsınadır; ve minhu tekûlu: إِفْعَلْهُ سَهْوًا رَهْوًا أَيْ عَفْوًا بِلَا تَقَاضٍVe yukâlu: مَالٌ لَا يُسْهَى وَلَا يُنْهَى أَيْ لَا تُبْلَغُ غَايَتُهُ Yaʹnî “Kesret ve vefretinden nihâyetine bâlig olunmaz derecesindedir.” Ve bu sükûn ve ârâm maʹnâsından me΄hûzdur. Ve

سَهْوٌ [sehv] Sehl ve mülâyim adama ve işe denir; yukâlu: رَجُلٌ سَهْوٌ وَأَمْرٌ سَهْوٌ أَيْ سَهْلٌ Ve hoş-güvâr suya ıtlâk olunur; yukâlu: مَاءٌ سَهْوٌ أَيْ زُلَالٌ Ve yavaş ve mülâyim erkek deveye denir; mü΄ennesi سَهْوَةٌ [sehvet]tir; yukâlu: جَمَلٌ سَهْوٌ وَنَاقَةٌ سَهْوَةٌ أَيْ وَطِئٌ

Vankulu Lugatı - السهو maddesi

اَلسَّهْوُ [es-sehv] (sîn’in fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Gaflet etmek; yukâlu: سَهَا عَنِ الشَّيْءِ Ve bir nesnenin gavrına erişmemek mahallinde dahi istiʹmâl olunur; yukâlu: عَلَيْهِ مِنَ الْمَالِ مَا لَا يُسْهَى وَلَا يُنْهَى أَيْ لَا تُبْلَغُ غَايَتُهُ Ve

سَهْوٌ [sehv] ʹAvret hâlet-i hayzda hâmile kalmağa dahi derler; yukâlu: حَمَلَتِ الْمَرْأَةُ سَهْوًا إِذَا حَبِلَتْ عَلَى حَيْضٍ