Kamus-ı Muhit - المغضبة maddesi

اَلْغَضَبُ [el-ġaḋab] (fethateynle) ve

اَلْمَغْضَبَةُ [el-maġḋabat] (mîm’in ve ḋâd’ın fethiyle) Darılmak ve hışma gelmek maʹnâsınadır; yukâlu: غَضِبَ عَلَيْهِ وَغَضِبَ لَهُ أَيْ غَضِبَ عَلَى غَيْرِهِ مِنْ أَجْلِهِ غَضَبًا وَمَغْضَبَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ حَيًّا وَيُقَالُ غَضِبَ بِهِ إِذَا كَانَ مَيِّتًا Mü΄ellif gerçi كَسَمِعَ ʹunvânıyla temsîl eylemiştir. lâkin Baṡâ΄ir’de ve ümmehât-ı sâ΄irede فَرِحَvezninde masûg olmakla onlara iktidâ olundu. Ve

غَضِبٌ [ġaḋib] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve

اَلْغَضُوبُ [el-ġaḋûb] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve

اَلْغَضْبُ [el-ġaḋb] (شَكْسٌ [şeks] vezninde) ve

اَلْغُضُبُّ [el-ġuḋubb] (عُتُلٌّ [ʹutull] vezninde) ve

اَلْغُضُبَّةُ [el-ġuḋubbet] (عُتُلَّةٌ [ʹutullet] vezninde) ve

اَلْغَضُبَّةُ [el-ġaḋubbet] (ġayn’ın fethi ve ḋâd’ın zammıyla) ve

اَلْغَضَبَّةُ [el-ġaḋabbat] (fetehâtla ve işbu dört ahîrede dahi bâ-yı muvahhadenin teşdîdiyle) ve

اَلْغَضْبَانُ [el-ġaḋbân] (سَكْرَانُ [sekrân] vezninde) Bi’t-tabʹ dargın, hışm-nâk adama denir. Ve zikr olunan sîgaların mü΄ennesinde غَضْبَى [ġaḋbâ] denir, سَكْرَى [sekrâ] vezninde ve غَضُوبٌ [ġaḋûb] denir, müzekkeri gibi ve غَضْبَانَةٌ [ġaḋbânet] denir hâ’yla kıllet üzere. Ve cemʹlerinde غِضَابٌ [ġiḋâb] denir, ġayn’ın kesriyle ve غَضَابَى [ġadâbâ] denir, نَدَامَى [nedâmâ] vezninde ve bunda ġayn’ın zammıyla da câ΄izdir; şârihin beyânı üzere belki ġayn’ın zammı ekserdir. Ve

غَضْبَانُ [Ġaḋbân] سَكْرَانُ [sekrân] vezninde Şâm’da bir dağın adıdır. Ve

غَضْبَى [Ġaḋbâ] سَكْرَى [sekrâ] vezninde Ḣayberî b. el-Ḩuṡayn nâm kimsenin feresi ismidir.

Vankulu Lugatı - المغضبة maddesi

اَلْمَغْضَبَةُ [el-maġḋabet] (mîm’in fethiyle ve ḋâd’ın fethiyle) Bi-maʹnâhu.