اَلْمُفَاوَضَةُ [el-mufâvaḋat] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) İki kimse cemîʹ-i mâllarında müşterek olmak maʹnâsınadır; fi’l-asl müsâvât maʹnâsınadır; ve minhu: شَرِكَةُ الْمُفَاوَضَةِ Meselâ iki kimse emvâlde ve tasarrufta müsâvât üzere ve ehadühümâ âhere vekîl ve kefîl olarak şerîk olmağa شَرِكَةُ مُفَاوَضَةٍ denir. Ve شَرِكَةُ مُفَاوَضَةِ صَنَائِعَ وَمُفَاوَضَةِ وُجُوهٍ dahi vardır, niteki شَرِكَةُ عَنَانٍ yalnız vekâleti mutazammın olup ve baʹzı mâlla ve ehadühümânın fazl-ı mâlıyla sahîh olur. Ve
مُفَاوَضَةٌ [mufâvaḋat] Bir kimseye her husûsta mücârî ve yeksân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: فَاوَضَهُ إِذَا سَاوَاهُ وَجَارَاهُ فِي الْأَمْرِ
اَلْمُفَاوَضَةُ [el-mufâveḋat] ve
تَفَاوُضٌ [tefâvuḋ] Birbirine birkaç kimse meded etmeğe de derler; yukâlu: تَفَاوَضَ الْقَوْمُ فِي الْأَمْرِ إِذَا فَاوَضَ فِيهِ بَعْضُهُمْ بَعْضًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı