اَلسَّقْفُ [es-saḵf] (sîn’in fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) ve
اَلسَّقِيفُ [es-seḵîf] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Evin tavanına denir, âsmâne-i hâne maʹnâsına. Ve سَقْفٌ [saḵf]ın cemʹi سُقُوفٌ [suḵûf] ve سُقُفٌ [suḵuf] gelir zammeteynle. Ve
سَقْفٌ [saḵf] Masdar olur, evi tavanlamak maʹnâsına; yukâlu: سَقفَ الْبَيْتَ سَقْفًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَعَلَ لَهُ السَّقْفَ Burada كَمَنَعُه nüshaları galattır, sahîh olan كَنَصَرَهُ olmaktır. Ve
سَقْفٌ [saḵf] Feleke ıtlâk olunur, سَمَاءٌ [semâ΄] maʹnâsına. Ve uzun ve salkı çeneye denir; yukâlu: لَحْيٌ سَقْفٌ أَيْ طَوِيلٌ مُسْتَرْخٍ
اَلسُّقُفُ [es-suḵuf] (zammeteynle) Kezâlik cemʹi. Aḣfeş rivâyeti üzere رَهْنٌ [rehn]le رُهُنٌ [ruhun] gibi. Ve kuri΄e ﴿سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ﴾ (الزخرف، 33) Ve Ferrâ eyitti: سُقُفٌ [suḵuf]سَقِيفٌ[seḵîf]in cemʹidir, كَثِيبٌ [kešamp;îb]le كُثُبٌ [kušamp;ub] gibi. Ve كُثُبٌ [kušamp;ub] šamp;â-i müsellese ile kumdan olan tepeye derler. Ve
سَقْفٌ [saḵf] (sîn’in fethi ve ḵâf’ın sükûnuyla) Masdar dahi gelir, eve sakf etmek maʹnâsına; tekûlu: سَقَفْتُ الْبَيْتَ أَسْقُفُهُ سَقْفًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve
سَقْفٌ [saḵf] Göğe derler, âsmân maʹnâsına. Ve
سَقْفٌ [saḵf] Uzun ve salkı olan çeneye dahi derler; yukâlu: لَحْيٌ سَقْفٌ أَيْ طَوِيلٌ مُسْتَرْخٍ Ve لَحْىٌ [laḩy] lâm’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla menbit-i lihyedir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı