Kamus-ı Muhit - مج maddesi

اَلْمَجُّ [el-mecc] (mîm’in fethi ve cîm’in sükûnuyla) Ağızdan su ve şerbet makûlesini taşra püskürüp atmak maʹnâsınadır ki püskürmek taʹbîr olunur; yukâlu: مَجَّ الشَّرَابَ مِنْ فِيهِ مَجًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا رَمَاهُ Şârihin beyânına göre işbu مَجٌّ [mecc] mâddesi ağızdan sıvık nesne atmağa mahsûstur, niteki sıvık olmayanı atmağa لَفْظٌ [lafż] derler. Baʹzı üdebânın هَذَا كَلاَمٌ تَمُجُّهُ اْلأَسْمَاعُ kavlleri istiʹâreye mebnîdir. Kâle fi’n-Nihâye ve minhu’l-hadîsu: “أَنَّهُ أَخَذَ حُسْوَةً مِنْ مَاءٍ فَمَجَّهَا فِي بِئْرٍ فَفَاضَتْ بِالْمَاءِ الرَّوَاءِ” أَيْ صَبَّهَا Ve

مَجٌّ [mecc] Gılâl cinsinden mâş taʹbîr olunan galle ismidir. Şârihin beyânına göre مَجٌّ [mecc] mâş muʹarrebidir. Ve مَاش [mâş] lafzını ʹArab dahi ahz ve telaffuz ederler.

Vankulu Lugatı - مج maddesi

يَأْجُوجُ [ye΄cûc] ve مَأْجُوجُ [me΄cûc] Aḣfeş eyitti: o kimse ki يَأْجُوجُ [ye΄cûc] ve مَأْجُوجُ [me΄cûc]u hemze ile telaffuz edip hemzeyi asl-ı kelimeden kılar, يَأْجُوجُ [ye΄cûc]un vezni يَفْعُولٌ [yefʹûl] مَأْجُوجُ [me΄cûc]un vezni مَفْعُولٌ [mefʹûl]dür, gûyâ ki أَجِيجٌ [ecîc]-i nârdan me΄hûzdur dedi. Ve o kimse ki elifle telaffuz kılıp elifeyni zâ΄ideteyn iʹtibâr etti يَاجُوجُ [yâcûc] يَجَجْتُ [yecectu]den مَاجُوجُ [mâcûc] مَجَجْتُ [mecectu]den müştaktır dedi. Ve

مَجٌّ [mecc] Suyu ağza aldıktan sonra taşraya atıp perâkende etmektir. Ve

يَأْجُوجُ [ye΄cûc] ve مَأْجُوجُ [me΄cûc] lafzları lâ-yansarıflardır.