Kamus-ı Muhit - نبذ maddesi

اَلنَّبْذُ [en-nebž] (nûn’un fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi elden ön tarafa, ʹalâ-kavlin ense tarafa atmak, ʹalâ-re΄yin mutlakan atmak maʹnâsınadır. Ve bu o nesneye ʹadem-i iʹtidâd u iʹtibârdan nâşî olur; yukâlu: نَبَذَ الشَّيْءَ نَبْذًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا طَرَحَهُ مِنْ يَدِهِ أَمَامَهُ أَوْ وَرَاءَهُ أَوْ هُوَ عَامٌّ Ve

نَبْذٌ [nebž] ve

نَبَذَانٌ [nebežân] (fetehâtla) Bedende damar oynamak maʹnâsınadır ki damar atmak taʹbîr olunur; yukâlu: يَنْبِذُ عِرْقُهُ نَبْذًا أَوْ نَبَذَانًا أَيْ يَضْرِبُ ضَرَبَانًا Ve

نَبْذٌ [nebž] Şey΄-i kalîl ü yesîre ıtlâk olunur ki ʹadem-i iʹtibârdan nâşî elden atılır olan şey΄-i nâçîzdir. Ve bu, fi’l-asl masdardır, ism olmuştur. Cemʹi أَنْبَاذٌ [enbâž] gelir; yukâlu: أَخَذَ مِنْهُ نَبْذًا أَيْ شَيْئًا قَلِيلاً يَسِيرًا Ve

نَبْذٌ [nebž] Şarâb kurmak maʹnâsınadır ki küp makûlesi nesneye hurmâ ve üzüm makûlesini bırakıp üzerine su vazʹ ve bir zamân terk eylemekten ʹibârettir; yukâlu: نَبَذَ النَّبِيذَ إِذَا أَلْقَى التَّمْرَ أَوِ الزَّبِيبَ فِي الْجَرِّ وَغَيْرِهِ وَتَرَكَ عَلَيْهِ الْمَاءَ لِيَصِيرَ نَبِيذًا وَيُقَالُ نَبَذَ التَّمْرَ أَوِ الزَّبِيبَ

Vankulu Lugatı - نبذ maddesi

اَلنَّبْذُ [en-nebž] (nûn’un fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Elle bir nesneyi atmak; tekûlu: نَبَذْتُ الشَّيْءَ أَنْبِذُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَلْقَيْتَهُ مِنْ يَدِكَ Ve

نَبْذٌ [nebž] Cüz΄î nesne maʹnâsına da gelir; yukâlu: ذَهَبَ مَالُهُ وَبَقِيَ مِنْهُ نَبْذٌ وَبِأَرْضِ كَذَا نَبْذٌ مِنْ مَالٍ وَمِنْ كَلَإٍ وَفِي رَأْسِهِ نَبْذٌ مِنْ شَيْبٍ وَأَصَابَ الْأَرْضَ نَبْذٌ مِنْ مَطَرٍ أَيْ شَيْءٌ يَسِيرٌ