Kamus-ı Muhit - إصبع maddesi

ذُو الْإِصْبَعِ [Žu’l-İṡbaʹ] Hekîm ve şâʹir ve hatîb olan Ḩuršamp;ân b. Muḩarrišamp; el-ʹAdvânî lakabıdır ki muʹammerîndendir; bir gün ayağının baş parmağını yılan sokmakla katʹ eylediği için mülakkab oldu. Ve Žu’l-İṡbaʹ Ḩibbân b. ʹAbdullâh et-Taġlebî şuʹarâdandır. Ve

ذُو الْإِصْبَعِ [Žu’l-İṡbaʹ] Müteʹahhirînden başka bir şâʹirdir ki Velîd b. Yezîd’in meddâhındandır. Ve Zekiyyuddîn b. Ebi’l-İṡbaʹ şuʹarâ-yı müteʹahhirîndendir; Ḩâfıż Şerefuddîn ʹAbdulmunʹim ed-Dimyâṯî merkûmdan eşʹâr-ı ʹadîdesini imlâ eylemiştir. Ve Žu’l-Eṡâbiʹ et-Temîmî evi’l-Ḣuzâʹî evi’l-Cuhenî ashâbdandır. Ve

إِصْبَعٌ [iṡbaʹ] Bir nesnede olan güzel eser ve nişâneye ıtlâk olunur ki parmakla gösterilmeğe sezâ ola, âlet yâhûd sebebiyyet ʹalâkasıyla; yukâlu: عَلَى مَاشِيَتِهِ إِصْبَعٌ أَيْ أَثَرٌ حَسَنٌ يَعْنِي يُشَارُ إِلَيْهَا بِالْإِصْبَعِ لِحُسْنِهَا وَسِمَنِهَا

Vankulu Lugatı - إصبع maddesi

اَلْإِصْبَعُ [el-iṡbaʹ] (hemzenin kesri ve bâ’nın fethiyle) Parmak, engüşt maʹnâsına; tezkîri ve te΄nîsi câ΄izdir. Ve bunda bir niçe lügat vardır: biri إِصْبَعٌ [iṡbaʹ] ve biri أُصْبَعٌ [uṡbaʹ] hemzenin kesri ve zammıyla ve bâ’nın ikisinde dahi fethiyle ve bâ’nın hareketin hemzenin zammesine tâbiʹ kılıp أُصْبُعٌ [uṡbuʹ] demek dahi câ΄izdir ve kesreyi kesreye tâbiʹ kılıp إِصْبِعٌ [iṡbiʹ] demek dahi câ΄izdir. Ve bunda beşinci lügat vardır ki o أَصْبِعٌ [aṡbiʹ]dir hemzenin fethi ve bâ’nın kesriyle. Ve

إِصْبَعٌ [iṡbaʹ] Eser-i hasene dahi derler; yukâlu li’r-râʹî: عَلَى مَاشِيَتِهِ إِصْبَعٌ أَيْ أَثَرٌ حَسَنٌ مِنْ جَوْدَةِ الرِّعْيِ