اَلْإِبَةُ [el-ibet] (عِدَةٌ [ʹidet] vezninde) ve
اَلتُّؤَبَةُ [et-tu΄ebet] (تُؤَدَةٌ [tu΄edet] vezninde) ve
اَلْمَوْئِبَةُ [el-mev΄ibet] (مَوْهِبَةٌ [mevhibet] vezninde) İsmlerdir, rüsvâlık ve hizy ve züll ve ʹâr ve hayâ maʹnâsınadır; yukâlu: مَا فِيهِ إِبَةٌ وَتُؤَبَةٌ وَمَوْئِبَةٌ أَيْ خِزْيٌ وَعَارٌ وَحَيَاءٌ Kâle fi’l-Esâsمَا طَعَامُكَ بِطَعَامٍ تُؤَبَةٍ أَيْ لاَ يُسْتَحْيَى مِنْهُ Pes إِبَةٌ [ibet] kelimesi masdar ve ism olur.
اَلْوَأْبُ [el-ve΄b] (vâv’ın fethi ve hemzenin sükûnuyla) ve
اَلْإِبَةُ [el-ibet] (hemzenin kesri ve bâ’nın fethiyle) Münkabız olmak ve utanmak; yukâlu: وَأَبَ يَئِبُ وَأْبًا وَإِبَةً وَيُقَالُ نَكَحَ فُلَانٌ فِي إِبَةٍ وَهُوَ الْعَارُ وَمَا يُسْتَحْيَا مِنْهُ Ve إِبَةٌ [ibet] kelimesinde olan hâ-i te΄nîs vâv’dan ʹıvazdır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı