Kamus-ı Muhit - الإنعام maddesi

اَلْإِنْعَامُ [el-inʹâm] (hemzenin kesriyle) Niʹmet ihsân eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَنْعَمَ اللهُ النِّعْمَةَ عَلَيْهِ وَأَنْعَمَهُ بِهَا أَيْ أَحْسَنَ Ve bir adamı mesrûr ve ferah-nâk eylemek maʹnâsına gelir; ve minhu yukâlu: أَنْعَمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا أَيْ أَقَرَّ بِكَ عَيْنَ مَنْ تُحِبُّهُ أَوْ أَقَرَّ عَيْنَكَ بِمَنْ تُحِبُّهُ Yaʹnî “Senin dîdârınla sevdiğin adamın gözünü rûşen eylesin” yâhûd “Senin gözünü sevdiğin kimsenin dîdârıyla rûşen eylesin.” Niteki sülâsîden ve bâb-ı râbiʹden نَعِمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا وَنَعِمَكَ عَيْنًا dahi bu makâmda îrâd olunur. Ve bunların iʹrâbları ʹan-karîb meşrûhtur. Ve

إِنْعَامٌ [inʹâm] Ziyâde kılmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَنْعَمَ أَنْ يُحْسِنَ أَيْ زَادَ Ve bir nesnede mübâlaga eylemek maʹnâsınadır, إِمْعَانٌ [imʹân] gibi; yukâlu: أَنْعَمَ فِي الْأَمْرِ إِذَا بَالَغَ Ve bir yere yalın ayak varmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَنْعَمَهُمْ إِذَا أَتَاهُمْ حَافِيًا Ve bir nesneyi ter ve nâzük ve tâb u tarâvetli kılmak maʹnâsına müstaʹmeldir; ve minhu kavluhum: أَنْعَمَ اللهُ صَبَاحَكَ أَيْ جَعَلَهُ ذَا نُعُومَةٍ وَلِينٍ وَطَرَاءَةٍ Şârih der ki bunda emr sîgasıyla أَنْعِمْ صَبَاحًا Ve أَنْعِمْ مَسَاءً ve tahfîfle عِمْ صَبَاحًا dahi derler, sabâhın hayrlı olsun makâmında.

Vankulu Lugatı - الإنعام maddesi

اَلْإِنْعَامُ [el-inʹâm] (hemzenin kesri ile) Niʹmet vermek; tekûlu: أَنْعَمَ اللُه عَلَيْكَ أَيْ جَعَلَكَ ذَا نِعْمَةٍ وَأَنْعَمَ اللهُ صَبَاحَكَ أَيْ جَعَلَهُ ذَا نُعُومَةٍ Ve

إِنْعَامٌ [inʹâm] نَعَمْ [neʹam] demeğe dahi derler; yukâlu: أَنْعَمَ لَهُ أَيْ قَالَ لَهُ نَعَمْ Ve ziyâde kılmağa dahi derler; yukâlu: فَعَلَ كَذَا وَأَنْعَمَ أَيْ زَادَ Ve gözü aydın kılmağa dahi derler; yukâlu: أَنْعَمَ اللهُ بِكَ عَيْنًا أَيْ أَقَرَّ اللهُ عَيْنَكَ بِمَنْ تُحِبُّهُ