اَلْإِنْجَازُ [el-incâz] (hemzenin kesriyle) Bu dahi bir adamın hâcetini revâ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَنْجَزَ حَاجَتَهُ إِذَا قَضَاهَا Ve mecrûhun kaydını çabuk görüp ʹale’l-fevr katl eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: أَنْجَزَ عَلَى الْقَتِيلِ إِذَا أَجْهَزَ Ve vaʹde vefâ kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَنْجَزَ الْوَعْدَ إِذَا وَفَا بِهِ Ve minhu’l-meselu: ḣأَنْجَزَ حُرٌّ مَا وَعَدَḢ Yaʹnî “Kerîm ve asîl olanlar vaʹdine vefâ ederler.” Aslı budur ki Ḩârišamp; b. ʹAmr nâm kimse, müteʹayyinân-ı ʹArabdan Ṡaḣr b. Nehşel’e “Bir gün sana bir ganîmet-i ʹazîmeye delâlet eylesem, dest-res olduğun emvâlin humusunu bana verir misin?” dedikte, o dahi ikrâr ve taʹahhüd eylemekle mezbûrun delâletiyle Ṡaḣr, sükkân-ı Yemen’de bir tâ΄ifeyi şebhûn ve emvâlini ve eşyâlarını intihâb eyledikten sonra sâlimen gânimen mahalline iyâb eyledikte Ḩârišamp; merkûma kelâm-ı mezbûru îrâd eyledi. Min-baʹd mesel olup vaʹde vefâ olundukta darb olunur. Ve baʹzen vaʹde vefâ eylemeğe tahrîz ve istincâz mevkiʹinde darb olunur.
اَلْإِنْجَازُ [el-incâz] (hemzenin kesriyle) Kezâlik vaʹdeye vefâ etmek; tekûlu: “أَنْجَزَ حُرٌّ مَا وَعَدَهُ” Yaʹnî “Recül-i kâmil vaʹdesine muhâlefet etmez.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı