Kamus-ı Muhit - الفرير maddesi

اَلْفَرِيرُ [el-ferîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve

اَلْفُرَارُ [el-furâr] (غُرَابٌ [ġurâb] vezninde) ve

اَلْفَرُورُ [el-ferûr] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) ve

اَلْفُرْفُورُ [el-furfûr] (زُنْبُورٌ [zunbûr] vezninde) ve

اَلْفُرْفُرُ [el-furfur] (هُدْهُدٌ [hudhud] vezninde) ve

اَلْفُرَافِرُ [el-furâfir] (عُلاَبِطٌ [ʹulâbiṯ] vezninde) Koyun ve keçi ve yaban sığırı kısmının yavrularına, ʹalâ-kavlin hemân oğlaklara, kuzulara denir. فَرِيرٌ [ferîr]in cemʹi فُرَارٌ [furâr] gelir fâ’nın zammıyla, nüdûr üzere. Ve minhu’l-meselu: ḣنَزْوُ الْفُرَارِ اِسْتَجْهَلَ الْفُرَارَاḢ Yaʹnî “Bakara-i vahşiyye yavruları resîde olup dişleri üzere sıçramağa başladıkta nâ-resîde onlar dahi onlar görüp taklîd ile sıçramağa başlarlar.” إِسْتِجْهَالٌ [istichâl] haml ʹale’l-hiffet maʹnâsınadır. Mesel-i mezbûr sohbet ve ülfetinden ictinâb olunacak bed-kâr kimse hakkında darb olunur, yaʹnî o makûleye mukârin olunca lâ-mahâle efʹâline mütâbaʹat olunmakla bu dahi bed-kâr olur. Ve

فَرِيرٌ [ferîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Ağza ıtlâk olunur, فَمٌ [fem] maʹnâsına. Ve at kısmının ağzında arpalık taʹbîr olunan dişine ıtlâk olunur ki yaşları ondan yoklanıp idrâk olunur. Ve

فَرِيرٌ [Ferîr] Esâmîdendir: Benû Seleme’den Ḵays nâm kimsenin pederi ismidir.

Vankulu Lugatı - الفرير maddesi

اَلْفَرِيرُ [el-Ferîr] (fâ’nın fethi ve râ’nın kesri ve meddiyle) Arab tâ΄ifesinden bir cemâʹattir. Ve

فَرِيرٌ [ferîr] Yaban sığırının yavrusuna dahi derler.