اَلَّتِي [elletî] (hemzenin ve lâm-ı müşeddedenin fethiyle) ve
اَللَّاتِي [ellâtî] (lâm’ın işbâʹıyla) ve
اَللِّتِ [elleti] (tâ’nın kesriyle ki muhaffeftir) ve
اَللَّتْ [ellet] (tâ’nın sükûnuyla) Dört lügat olmuştur, ism-i mevsûl olan اَلَّذِي kelimesinin sîgasının gayrıdan mü΄ennesleridir, pes اَلَّتِي “o hatun ki” ve اَللَّتَانِ “o iki hatun ki” demek olur.
اَللَّاتِي [el-lâtî] (lâm’ın fethi ve meddi ve tâ’nın kesri ve meddiyle) اَلَّتِي kelimesinin cemʹi. Ve bunda beş lügat vardır: Biri zikr olunan ve biri dahi اَللَّاتِ tâ’nın kesr üzere binâsı ile maʹnâ-yı mezbûr üzere ve biri dahi اَللَّوَاتِي lâm’ın ve vâv’ın fethi ve tâ’nın kesri ve meddiyle kezâlik cemʹi, maʹnâ-yı mezbûr üzere ve biri dahi اَللَّوَاتِ lâm’ın ve vâv’ın fethi ve tâ’nın kesr üzere binâsı ile kezâlik cemʹi, maʹnâ-yı mezbûr üzere ve biri dahi اَللَّوَا lâm’ın fethi ve elifin kasrıyla tâ’yı hazf etmek üzere bu dahi اَلَّتِي kelimesinin cemʹidir, ʹalâ-mâ merre.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı